Eerder al schreef ik over de knieklachten die ik bij een ongeval twaalf jaar geleden opliep. Door genoeg te trainen en in de winter een warme broek te dragen, kan ik de spieren rond mijn knie sterk genoeg houden om het beschadigde kapsel te ontlasten. Het is dus niet echt iets om mij zorgen om te maken. Ik kan er prima mee fietsen, zolang ik maar niet te weinig fiets.
Maar waar mijn knie niet tegen kan, is een klap direct op mijn knieschijf. Dan krijgt het kapsel zo genadeloos op z’n donder dat ik gelijk een paar dagen kreupel ben. En juist dat is me donderdag gebeurd. Met curling. Mijn directie vierde de kerstborrel in de Uithof, en voordat we aan de drank en het eten gingen, moest er wat op het ijs gespeeld worden. Ging allemaal goed, totdat de instructeur voordeed hoe je met een elegante instapbeweging de steen over het ijs kon schuiven. Ik meteen nadoen, en klapte met mijn slechte knie op het ijs.
Zou ik de eerste fietser zijn die geblesseerd raakte met strijkijzerlaagwerpen?
In ieder geval zat fietsen er niet in dit weekend. Uitgerekend met dit prachtige winterweer. Aan de andere kant zaten mijn fietsen ook in de lappenmand; de Hurri stond al een tijdje stil met een defect stuur; het boutje waarmee de stuurbeugel vast wordt geklemd was afgebroken. Gelukkig stak het afgebroken uiteinde nog net een klein stukje uit; met een combinatietang kon ik het er uitdraaien. Dat scheelde weer een hoop geklooi met de boormachine. Na het schoonmaken van de kettingbuizen, het opnieuw vastzetten van valbeugel, remhandel spiegel en shifter, was de fiets weer in orde.
De Jester stond stil met versleten remblokken. Op zich natuurlijk niks bijzonders, alleen kwam het wat onverwacht. Ik had er kort geleden nieuwe blokken ingezet, dure Koolstop blokken gekocht bij de Mammoet (Kemper was dicht). Ze kostten wel €25, maar zouden lang mee gaan, zo werd mij beloofd. Mooi niet dus, nog nooit heb ik zo snel een set blokken door mijn XTR’s heengejast. Dat doen we dus niet meer. Volgende keer gewoon weer de vertrouwde BBB’s halen bij John.
Gelukkig had ik nog een setje liggen. Eerst mijn fiets schoongemaakt, vervolgens beide plunjers in beweging gebracht. Als je bij een XTR de blokken te ver op rijdt, kan het gebeuren dat de plunjers een beetje vast komen te zitten. Die moet je dan weer gangbaar krijgen door om de beurt een plunjer tegen te houden met een schroevedraaier, en de ander te bewegen door de handle zachtjes in te knijpen. Vervolgens de BBB-blokjes er in en de rem werkte weer als vanouds.
Wat ook gerepareerd moest worden, waren mijn schoenen. Bij de val van een paar weken terug waren die beschadigd geraakt. Erg jammer, het zijn heel fijne schoenen. Ik heb echt SIDI-voeten. Gelukkig blijkt dat je de sluitingen gewoon kunt vervangen, en de rest van de schoen is onverwacht sterk, hoe fragiel het er allemaal ook uitziet.
Nou is dat vervangen van de sluitingen bepaald niet gemakkelijk. Je moet een asje van 1,5 mm dik uit het knopje zien te tikken. Dit lukte alleen met een hamer en een betonspijker. Vervolgens moet je het oude mechaniekje uit de behuizing wippen, en het nieuwe terugplaatsen. Daar is veel kracht voor nodig, terwijl je zo’n klein stukje plastic dat vast zit aan een schoen, nauwelijks vast kunt houden.
Maar het is wel gelukt. Dat betekent dat deze schoenen, die nu bijna vier jaar oud zijn, opeens weer jaren mee kunnen. Dan zijn die dure SIDI’s opeens helemaal niet zo duur meer. Vooral niet als de pasvorm heel erg goed is. Ik heb dan ook besloten om voor mijn Noordkaaptocht een paar mountainbike-SIDI’s te kopen. Dat extra comfort gun ik mezelf wel. En het scheelt ook weer 300 gram ten opzichte van mijn huis-tuin-en-keuken Lake’s.
En daarmee ben ik weer aangeland bij de voorbereidingen van mijn tocht. Ik schreef al dat ik een nieuwe slaapzak nodig zou hebben. Wel, die is er nu. Het is een Mountain Equipment helium 400. Een lichte, waterafstotende donsslaapzak die mij precies past. Op de foto zie je hoeveel ruimte ik hiermee win, maar minstens zo spectaculair is het verschil in gewicht: van 1600 gram naar 780 gram. En hij is minstens zo warm; een beetje nachtvorst is geen probleem.
Met de nieuwe schoenen zou ik dan de eerste dikke kilo gewonnen hebben. Mijn kleding zorgvuldig uitzoeken scheelt ook zeker een halve kilo, en dan kan het grammenjagen beginnen. Ik ga komend weekend een weegschaal kopen, en dan ga ik eens beginnen aan een paklijst. Ik ben benieuwd hoe laag ik het gewicht kan krijgen.