Toen ik aan het piekeren was over welke onderdelen er op mijn Noordkaapfiets zou moeten komen, zei een collega tegen mij: “Joh, je moet niet te calvinistisch doen. Iemand die zoveel fietst als jij, verdient gewoon het beste materiaal. Een ander koopt een auto van weet-ik-hoeveel-duizend euro, dan ga jij toch niet op een paar tientjes kijken?”. Wat doe ik ook moeilijk, dacht ik, ze heeft gewoon gelijk. Het ging toen opeens eens stuk sneller met het samenstellen van het lijstje.
Een paar maanden geleden schreef ik al dat ik van plan was mezelf te verwennen met een paar MTB-Sidi’s voor mijn nieuwe fiets. Toen was dat ingegeven door het idee dat het toch wel erg fijne schoenen zijn, en per kilometer helemaal niet duur. Maar met de wijze woorden van mijn collega in gedachten, kwam ik in de verleiding om verder te kijken dan de aanbiedingen bij de wielrenwinkel waar ik nog cadeaubonnen voor heb.
En ja, als je dan bij een webwinkel het topmodel ziet staan in een spectaculaire aanbieding en je eigen maat is één van de weinige op voorraad, dan is de knoop snel doorgehakt. Binnen twee dagen geleverd, een paar Dragon 2 Carbon SRS. Met alle mooie technische fratsen die bij zo’n schoen horen. De hiel kan tweezijdig ingesteld worden, de gespen zijn vervangbaar, een koolstof zool die geheel vervangen kan worden of alleen de rubber noppen.
Maar het uiterlijk is wel even schrikken. Glimmend rood. En niet zo’n beetje rood. Zo rood als alleen Italianen iets kunnen maken. Eigenlijk zijn ze behoorlijk kitscherig. Hoewel het natuurlijk een beetje eigenaardig is om iets dat het beste is in z’n soort, voor kitsch uit te maken. Misschien is het toch gewoon kunst. Ach, kijk en oordeel zelf. Over een paar maanden zijn ze vies en valt het niet meer op.