Ik zal er geen doekjes om winden. Deze vakantie is het glas half leeg en daar valt weinig op af te dingen. Ik weet dat ook deze reis weer mooier is dan wat menigeen ooit in zijn leven zal meemaken, maar er zijn gewoon teveel irritante gevallen van pech om me er goed op te kunnen concentreren.
Ik noemde al mijn matige gezondheid, de incorrecte GPS-track, kapotte camera, zwaar weer en slechte wegen. De afgelopen dagen kwamen daar nog een camping bij waar ik nauwelijks mijn tent op kon zetten omdat vrijwel het gehele oppervlak bestond uit rul zand. Ga daar maar eens je lichte trekkerstent opzetten met haringen van een millimeter dik. Op die camping werd vervolgens mijn batterijlader gestolen, inclusief ingekort snoertje en vier Eneloops. Waarde: hoogop 15 euro. Vervanging: geheid een uur zoeken naar een winkel en dan met een lader zitten die niet handig is en een paar ons zwaarder. Verder nog een lekke band en een spaak die doormidden is gebroken. Ja, je leest het goed. Doormidden. Niet letterlijk, maar wel ver uit de buurt van zowel kop als nippel. Technici weten hoe groot de kans is dat een spaak daar breekt. Het is zo’n eens-in-de-miljoen materiaaldefect.
En zojuist kwam daar dan nog eens de sluiting bij van de zijzak van mijn broek. Die is kapot gegaan. Een onbetekenend detail, ware het niet dat ik daar meestal mijn afgeritste rechterbroekspijp bewaar als ik in m’n gewone kleren op de Fujin fiets. Dat afritsen is bittere noodzaak op die fiets, aangezien er geen enkele kettingafscherming op zit wegens te zwaar.
Daar stond ik dan, net mijn fiets op slot gezet bij het café-restaurant waar ik mijn inmiddels behoorlijk welverdiende bier wilde gaan drinken. Met een driekwartbroek, maar dan net even anders dan het gebruikelijke ontwerp.
De pijp nooit meer teruggevonden natuurlijk. Gelukkig bleek er één winkel in het dorp te zijn die buitensportkleding verkoopt. Die hadden precies één dunne broek in mijn maat, gelukkig ook een afritsbroek. Wel een damesbroek, maar hij zit goed en de kleur is niet afzichtelijk.
Ik vind dat het nu wel mooi geweest is met de pech. Het is nu zonnig en het bier smaakt goed, dat heb ik alvast binnen. Kijken of mijn frame heel blijft, mijn tent er straks nog staat en de veerboot naar Zweden blijft drijven. Inmiddels vertrouw ik nergens meer op.

ligfiets, reizen