Het is al een tijdje stil op dit blog. En dat in een periode van een bloedstollende verkiezingscampagne, een begin van een nieuw fietsseizoen en talloze andere onderwerpen waar ik graag over zou schrijven.

Veel lezers zullen het wel weten, maar het punt is dat ik een stevige schouderblessure heb. Oorzaak hiervan is dat ik twintig jaar geleden door een drankrijder ben geschept. Daar zijn m’n schouder en knie van beschadigd geraakt. Eind vorig jaar gleed ik uit met m’n stadsfiets en viel op de zwakke plek. Sindsdien is het mis.

In de tussentijd heb ik me een paar keer laten verleiden om toch iets te typen – net als dit stukje met m’n linkerhand, en vaak met dagen extra pijn als straf. Maar verder kon ik weinig, wat ook geestelijk een veel zwaardere wissel op me trok dan ik op dat moment besefte. Met alle gevolgen van dien.

Nu er weer licht aan het eind van de tunnel is, focus ik op mijn schouder weer goed krijgen, conditie op peil brengen en zorgen dat ik mezelf in mijn werk weer op de rails krijg.

Of het dit jaar weer lukt om een reis te maken, kan ik nu niet zeggen. Ook andere projectjes waar al tijden op broed, kan ik wellicht voorlopig niet uitvoeren.

Hoe dan ook, het eind van de revalidatie komt in zicht. Maak je geen zorgen, het komt weer goed.