De inhoud van mijn toilettas.

Morgen. Dan begint het. Een nieuwe reis naar het Grote Noorden. Ik schrijf nu even een kort bericht ter aankondiging, de echte verhalen komen wel als ik onderweg ben.

Al sinds oktober ben ik bezig met de voorbereidingen. Het is een groter project geworden dan ik verwacht had, onder andere omdat ik veel materiaal moest vervangen. De trainingen zijn helaas niet geworden wat ik hoopte. Het waren met name de traditionele trainingsweekenden met Hemelvaart en Pinksteren die in het water vielen, vanwege het overlijden van een vriendin.

Het was geen leuk voorjaar.

Gevolg hiervan is ook dat ik op mijn tandvlees loop inmiddels. De burnout is er nog steeds. De werkweek weet ik elke keer weer af te ronden, maar dat is het dan ook. Veel energie om daarnaast nog iets te doen had ik niet. Dansen gaf rust, uitgaan met vrienden vaak ook. Maar in mijn hoofd bleven de stukjes die ik wilde schrijven hangen in ongrijpbare concepten. Demonstraties waar ik toch maar niet heen ging, discussies die ik niet voerde, de dating-apps die op non-actief gingen, mijn verjaardag die ik weer niet vierde.

Het is er dan ook niet van gekomen om een materiaalupdate te schrijven, dus bij deze even een korte opsomming, voor de buitensportnerds onder mijn lezers.

Nieuwe fietsschoenen. Ditmaal heb ik de plaatjes ruim van te voren gemonteerd en net zo lang afgesteld tot het perfect voelde.

Nieuwe fietsschoenen. Niet dat de oude versleten waren, maar de nieuwe modellen Sidi hebben zo’n precieze pasvorm, dat ik er niet met dikke sokken in paste. Bij de 200 van Boekelo brak me dat aardig op. Zelden heb ik zulke koude tenen gehad. Dus heb ik een tweede paar gekocht in een maatje groter. Voordeel is ook dat het nieuwste model de sluiting op de wreef heeft in plaats van aan de zijkant. De kans dat je schoen onbruikbaar wordt door een valpartij wordt daarmee verwaarloosbaar klein. Erg fijn voor een reiziger.

Nieuwe wandelschoenen. Ik was zo snugger om de waterdichtheid van mijn oude te testen, die waren inmiddels ook al weer vier jaar oud. En inderdaad, lek. Dus nieuwe GTX trailrunningschoenen van Salomon gekocht.

Nieuwe slaapzak. Bij het Paastreffen merkte ik dat de oude slaapzak, gekocht voor de reis naar de Noordkaap, niet warm genoeg meer was voor Scandinavië. Na lang zoeken en met veel dank aan de site van Belle, gekozen voor een Lightwave 350. Prijzig maar erg fijn. En als deze ook weer acht jaar meegaat bij mijn reisgedrag, is het een goede investering.

Nieuwe fietsbroek. Een waterafstotende winterbroek, van Castelli. Fijne broek, maar wel jammer dat ik er eerst weer zo’n zeem uit moest slopen. Bij het passen voelde ik trouwens hoe irritant zo’n ding eigenlijk. Waarom doen mensen zichzelf dat toch aan. Maargoed.

Nieuwe windstopper. Mijn favoriete merk fietskleding, Kangaroo, zat helaas zonder het juiste materiaal om een nieuw fietsjasje voor me te maken. Daarom heb ik een windstopperjasje gekocht van Rab. Op zich prima ding, maar eigenlijk ruimer dan me lief is. Terwijl het maat S slim fit is. Voor een man van 1,80 m en 70 kg zou dat toch eerder te krap moeten zijn. Blijkbaar is vanity sizing tegenwoordig ook bij de heren aan de orde.

Uiteraard heeft mijn fiets weer een beurt gehad, en dit keer was het de grootste sinds de aanschaf: de achternaaf is gereviseerd en de trapaslagers zijn vervangen. Dan weet je meteen waarom ik naven van DT Swiss koop. Een naaf van slechts 240 gram die nu pas een beetje onderhoud nodig heeft, is een topding. Afgezien van de lagers was hij nog als nieuw. Het freewheel hoefde alleen gepoetst en van nieuw vet voorzien.

Veel werk dus, maar het is klaar. Dat geeft rust. Afgelopen weekend had ik voor het eerst sinds maanden momenten dat ik ontspannen was en om mij heen keek en de wereld zag zonder het gevoel nog van alles te moeten. Dat naar de omgeving kijken niet puur voor de navigatie was. Ik sprak er met Hugo over, die het herkende. Zoals zoveel mensen in deze samenleving waar het nooit genoeg lijkt te zijn. Het leven alsof je altijd haast hebt.

Terwijl we spraken, aan dat mooie Delftse grachtje waar ik in september mijn terugkeer zal vieren, was dat gevoel even weg. Ik hoop het nooit meer terug te krijgen. De komende 6 1/2 week lijken me een goed begin.