Ik had graag geschreven over de mooie tochten die ik de afgelopen weken ondanks de gladheid toch heb kunnen doen. Of willen berichten over de voortgang van mijn voorbereidingen van de tocht, of dieper willen ingaan op de lara/hora-discussie. Maar helaas, toen ik vanavond terugkwam van een bakje koffie in Burgh-Haamstede, zag ik op Ligfietsplaza iets waar ik nogal kwaad over ben geworden, en nog steeds ben.
Op de Groningse radio heeft een radioprogramma dat het beste omschreven kan worden als “Blik op de weg voor mensen met zeer beperkte geestelijke capaciteiten” een hetze gestart tegen de Groningse velomobilisten. Zie het bericht op Ligfietsplaza hier of de highlights hier. Op de ligfietsmailinglist ontspon zich meteen een flinke discussie.
Als je je niet bij het fietsen betrokken voelt, hoor je hier iets wat nog het meest lijkt op een sketch van Van Kooten en De Bie. Maar grappige sketches worden over het algemeen diep triest als blijkt dat ze niet grappig bedoeld zijn. Ondertussen wordt hier behoorlijk stemming gemaakt tegen een groep enthousiaste fietsers, in een programma dat zo te horen vooral beluisterd wordt door niet bijster snuggere maar wel hanerige mannetjes die een vergunning hebben om een levensgevaarlijke machine in de openbare ruimte te besturen. De luisteraars worden opgeroepen om alles wat ze weten van de identiteit van de fietsers in de uitzending te gooien, alsof het criminelen zijn wier privacy er niet toe doet. De presentatoren hebben het zelfs over de ‘bananenmafia’.
Als klap op de vuurpijl herhaalt diezelfde dag een woordvoerster van de VVN het meest hardnekkige vooroordeel over ligfietsers. “Ze zijn zo laag, je ziet ze niet.”
Vanavond fietste ik naar de supermarkt, mij al kwader makend over de domheid en het gebrek aan verantwoordelijkheidsgevoel van mensen die dit een argument tegen ligfietsen vinden in plaats van een argument tegen auto’s. Ineens herinnerde ik mij een foto die ik een paar jaar geleden maakte. Het is geen bijzonder goede foto, vandaar dat ik er nooit iets mee gedaan heb.
Ergens bij een wedstrijd op de wielerbaan in Alkmaar liep een jongetje wat verloren rond tussen de wedstrijdfietsen. Ik ben niet heel goed in het schatten van leeftijden bij kinderen, maar volgens mij was hij al zeker zou oud dat hij een paar jaar op school zat.
Als ik dit zie, vraag ik me toch echt af hoe iemand kinderen kan opmerken als velomobielen te slecht zichtbaar zijn. Nog wat cijfertjes om het compleet te maken. Op mijn Jester ben ik 95 cm hoog, ongeveer zo hoog als een kind van drie. Op mijn nieuwe fiets zal dat zo’n 10 cm meer zijn, een kind van vier. Bij een fiets als bijvoorbeeld de Nazca Fiero zit je al gauw boven de 1,30 m, een kind van 8. Een amsterdammertje is 75 cm hoog.
Om kort te zijn. Wie ligfietsen niet kan zien, hoort niet achter het stuur te mogen zitten.