De kleuren zijn helder. Op meters afstand zie ik de nerven van de bladeren. In de hoogste boomtoppen zie ik dat niet meer, maar de individuele bladeren zijn haarscherp. Het valt me op dat er diepte is. Het is heel duidelijk te zien dat de takken van de diverse struiken zich achter elkaar bevinden. Ik..
Ik ben afwezig. Letterlijk, figuurlijk. Ik ben nauwelijks online, sla regelmatig tangoavondjes over. Tijdens gesprekken val ik soms stil of kom niet goed uit mijn woorden. Als ik überhaupt al een gesprek voer. Hele dagen breng ik soms door met in de tuin zitten en naar de kippen staren. In gezelschap laat ik het praten..
Het is dit jaar niet gelukt om een grote fietstocht tot een goed einde te brengen. Het lag niet aan mijn lichaam. Ik was zo sterk als in 2018 en 2019, de jaren die ik als mijn piek beschouwde. Mijn materiaal was ook prima, mijn fiets is wellicht oud, maar nog steeds betrouwbaar. Ook het..
Even een vervelende mededeling: Wegens mentale uitputting zie ik geen andere mogelijkheid dan deze reis afbreken. Reizen blijkt op dit moment niet de juiste manier om te ontspannen. Ik zal er dan ook niet verder over schrijven op dit blog. Wellicht komt er moment dat ik wat kan schrijven over het hoe en waarom. Wellicht..
De avond in Los was niet voldoende om bij te komen van de lange ritten. Het was een fijne, rustige plek met een comfortabele keuken en eetruimte, maar niet alles verdween meteen uit mijn hoofd. Wat ook niet hielp, was dat een bejaarde vrouw, op reis met vermoedelijk haar kleinzoon, mij wel zag zitten en..
Het gaat hard. In de twee dagen van Trelleborg naar Jonköping ging het al pijlsnel naar het Noorden, maar na de rustdag was er geen houden meer aan. Misschien ging ik wel te hard. Drie dagen lang reed ik gemiddeld tweehonderd op een dag. Aanvankelijk nog over vrij interessante routes, bijvoorbeeld langs het Vättern-meer en..
Ik zit in een parkje in de schaduw, voor het gemeentehuis. Het is mijn derde dag in Zweden. Een rustdag. Straks ga ik een bakkerij opzoeken voor lunch, maar dat stel ik nog even uit. Jonköping is een wat vreemde plek voor een rustdag, maar het kwam nu eenmaal zo uit. In Trelleborg kwam ik..
Het had dit jaar gemakkelijker moeten zijn. Vaccinaties, het DCC, sneltesten die gemeengoed waren geworden. Maar het virus muteerde tot iets gevaarlijkers en het kabinet gooide, tegen alle adviezen en elk verstand in, de remmen los. Nederland werd een corona-brandhaard en de buurlanden waren niet gek. In de laatste week stond alles weer op losse..
Wat ik vorig jaar niet aandurfde, ga ik nu toch proberen. Met de tweede prik achter de rug, een digitaal coronacertificaat op mijn telefoon en de geweldige sneltestinfrastructuur in Duitsland moet het lukken om veilig aan boord van de veerboot naar Zweden te komen. En ja, ik weet, de Delta-variant is overal, de besmettingen schieten..
Ze speelden een kaartspel, dronken bier en waren luidruchtig. Over de picknicktafel hadden ze een partytent gezet, waar ze barbecueden en luide muziek draaiden die niet typisch mijn smaak was. Rond de twintig, dronken en er moest geen enkel misverstand over hun mannelijkheid ontstaan. Een grote camping aan het strand. Mijn wereld zal het nooit..