Sinds mijn rustdag in de buurt van Tau heb ik niets van me laten horen op dit weblog. Door de omstandigheden kwam ik niet aan schrijven toe en ik vrees dat het me niet gaat lukken om de achterstand in te lopen. Mijn excuses hiervoor.
Drie dagen heb ik door de regen gefietst. Zondag en maandag begonnen zonnig, maar al vrij snel sloeg het om. Vandaag heeft het eigenlijk de hele dag geregend. Al mijn zooi is nat, mijn koplamp is verzopen en ik moet mijn route omgooien.

Het waren wel bijzondere trajecten die ik heb gefietst. Elke dag heb ik een paar mooie bergpassen gedaan. De mooiste hiervan was de 520 van Sauda naar Røldal. Een smalle weg langs talloze meren en watervallen, door kloven en langs ruige rotsen. Vanwege het weer heb ik er nauwelijks foto’s van, helaas. Maar deze col kan zich zeker meten met de grote alpenpassen die ik heb gedaan. Hij is ook vrij zwaar, ik heb mijn granny veel nodig gehad.
Op het hoogste punt staat niet eens een bordje. Ik weet niet hoe de berg heet.
Direct daarna kwam Røldalfjellet, een nog kleiner weggetje dat sinds de bouw van een tunnel vrijwel niet meer wordt gebruikt. Ook dit is een prachtige route. Aan het begin nog een beetje verpest door de wintersport, maar al vrij snel zijn het alleen nog de schapen en een smal strookje asfalt die menselijke invloed verraden.
Tijdens de afdaling begon het echt te hozen, waardoor ik schuddend van de kou bij de camping arriveerde. Een camping die er niet best uit zag. Ik was zo koud dat ik niet het risico wilde nemen dat de volgende camping dicht zou zijn en ging toch maar staan.
Ik weet nog steeds niet of het nu een goede beslissing was. Het was er drijfnat, vlak naast een waterval dus de lucht was ook zonder regen verzadigd. De keuken was onverwarmd en er was alleen een vuilnisbak om op te zitten. Er was geen verblijfsruimte of wat dan ook.
Met de kookplaatjes heb ik de keuken warm gestookt. Maar ondanks dat ik een waslijntje kon spannen, is het niet gelukt om mijn kleding beter dan klam te krijgen.
Hildal heet de camping. Ga er nooit heen.
De volgende dag bleek de camping in Odda gewoon open. Tien kilometer extra fietsen en ik had een heel wat comfortabeler avond gehad.
Ook de maandag reed ik vooral mooie bergroutes. Opnieuw grotendeels in de stromende regen, maar in ieder geval kwam ik langs een winkel die een regenhoes voor mijn toptas had. Die was ik een paar dagen daarvoor namelijk kwijtgeraakt, zodat ik met extra natte zooi zat. Het was ook erg lastig geworden om mijn camera droog te houden, wat ik toch vrij belangrijk vind.
De binnenhoezen van mijn banaantassen blijken ook niet goed meer. Met zoveel regen slaan ze door. Dat is vrij ernstig, aangezien het systeem gebaseerd is op het scheiden van natte en droge spullen middels die hoezen. Ik ben nu weer terug bij het geklooi met plastic tasjes.
Maandagavond heb ik niet mijn tent opgezet maar een hut genomen. Mag wel een keer. Ik heb alles droog gekregen, klaar voor een nieuwe dag in de stromende regen.
De route die ik voor ogen had, gaat ook niet lukken. De Aurlandsvegen kon ik alleen doen door een bus te nemen door lange, voor fietsers verboden tunnels. Ik had al niet zo’n zin om in de regen op een bus te wachten, maar net toen ik in de buurt kwam vond de tunnelbrand plaats en werd het sowieso onmogelijk.
Wat ook niet gaat lukken, is de Fv 258 van Stryn naar Geiranger. Dat is een gravelweg met flinke klims, en ik kan wel raden hoe die er aan toe is na vier dagen regen. Dat wordt niet leuk met een asfaltracer als de Fujin SL op slicks.
Morgen schakel ik daarom over op mijn Noordkaaproute, die ik zal volgen tot in ieder geval Trollstigen. Op zich niet erg, het is heel mooi daar.

Vandaag was echt een slechte dag. Ik had moeite met op gang komen en het vroeg veel zelfdiscipline om de comfortabele hut te verruilen voor de regen. Mijn timing bij de veerboot was nogal matig, waardoor ik eigenlijk pas tegen twaalven echt kilometers kon gaan maken. Proviand had ik niet meer, en pas om half drie kwam ik langs een winkel waar ik een rol Bixit kocht om de berg over te komen.
Na 100 kilometer kom ik bij Jølstra. Het loopt tegen vijven en ik sta voor de keuze om door te fietsen naar Byrkelo of om hier te blijven. Na enig wikken en wegen besluit ik niet verder te fietsen. De belangrijkste reden is dat er hier een heel mooi weggetje begint. De vorige keer dat ik hier fietste was ik te misselijk om goede foto’s te nemen. Nu kan het niet vanwege de regen. Morgen wordt het volgens de voorspellingen droog en kan het wel.
Inmiddels ben ik aardig aan het balen van het fietsen langs een prachtige route en daar vrijwel niets van te kunnen vastleggen. Met een nachtje geduld en accepteren dat ik een slechte fietsdag heb, kan ik waarschijnlijk een paar mooie platen schieten. En meer genieten van het weggetje langs het meer.
Hier op Jølstraholmen is het zo’n Scandinavische avond geworden als waar ik al een paar keer over schreef. In de keuken onder de TL-balken mijn weblog bijwerken. Straks de tent in. Hopen dat hij droog gebleven is, hoewel dat nooit anders is geweest.
Noorwegen. Makkelijk fietsen wordt het hier nooit. De afgelopen drie dagen waren ook voor mij wel aan de zware kant, en ik vrees dat ik nog wel zo’n periode ga krijgen. Misschien moet ik iets gemakkelijker worden in het huren van een hutje in plaats van kamperen. Het moet wel een beetje leuk blijven.

En verder wil ik iedereen bedanken voor de reacties op dit weblog.