Deze blogpost is bedoeld voor de mensen die nieuwsgierig zijn geworden door de fuzz rond de recordfiets van het Human Power Team. Waarom heb je al die studenten nodig om een fiets te bouwen? Waarom zien we zo’n fiets nooit in de Tour? En wat doet een schaatskampioen in de woestijn?

Maar ook: wat heb ik daar als gewone fietser aan?

De snelste man op aarde

Het record dat het Human Power Team gaat aanvallen is totaal anders dan de gangbare wielerrecords. Het gaat om het absolute snelheidsrecord. Om de hoogste snelheid die een mens op eigen kracht kan bereiken. De snelste man ter wereld, zonder mitsen en maren. Daarbij passen niet de regeltjes en de politieke spelletjes van het gangbare wielrennen. Het enige dat telt is de snelste combinatie van mens en machine.

Het idee van een wereldrecord is dat het extreem moeilijk is om het te breken. Dit record is geen uitzondering. Het kan alleen gebroken worden door een zeer sterke en gemotiveerde fietser met stalen zenuwen. Die fietser moet vervolgens op, of eigenlijk in, een fiets rijden die zo weinig mogelijk luchtweerstand heeft. Met die fiets moet hij een sprint trekken van acht kilometer lang, in een stroomlijn waarin hij alleen zijn benen en handen kan bewegen.

Om het huidige record te verbreken moet hij op het eind van die acht kilometer meer dan 133,284 km/h gaan.

De strijd om het record

Het Human Power Team laat niets aan het toeval over bij hun recordpoging. Het team bestaat uit twee zeer sterke atleten, een stel trainers en een ontwerpteam. De renners zijn Sebastiaan Bowier, de winnaar van het vorige tournooi, en een nationale sportheld: Jan Bos. De fiets is een smalle stroomlijn met een vrij spitse punt en voorwielaandrijving. Het versnellingsysteem bestaat uit twee trappen omdat het anders onmogelijk is genoeg verzet te bereiken. De pedalen maken een ovale beweging in plaats van een cirkelvormige. Naar buiten kijken gaat met camera en beeldscherm.

Het tournooi om de wereldrecords vindt plaats op een hoogvlakte in de woestijn Nevada, bij het dorpje Battle Mountain. Van 10 t/m 15 september wordt er elke ochtend en avond gereden. Ik denk dat het Human Power Team met afstand het beste, meest professionele team is dat ooit heeft meegedaan. Maar dat wil niet zeggen dat het een simpele overwinning gaat worden. De huidige recordhouder, het team van wielrenner Sam Whittingham en ontwerper Georgi Georgiev, zal het verlies van vorig jaar niet zomaar op zich laten zitten. Er zijn geruchten dat het team van Francesco Russo en Damjan Zabovnik ook gaat komen. Zij hebben momenteel het wereldrecord op het uur, met 91,556 kilometer. Een tweede team uit Nederland is Cygnus. Ook de legendarische tegendraadse wielrenner Graeme Obree wil dit jaar een poging wagen. De strijd op Battle Mountain wordt spannender dan ooit.

Dikke kans dat voor de Nederlandse sportliefhebber de “sportzomer” dus toch nog eindigt met een spectaculair wielerrecord. Maar voor de sportfan die ook zelf aan sport doet, zit er nog veel beter nieuws in. Er zijn namelijk straatversies te koop van de snelheidsmonsters op Battle Mountain.

De velomobiel: een straatversie van de recordfietsen

De WAW van fietser.be. Een van de snelste en mooiste velomobielen

Zo’n straatversie heet een “velomobiel”. Deze hebben drie wielen, zodat je geen pitsploeg nodig hebt om te starten en te stoppen. Je zit er ook niet zo in opgesloten, meestal steekt het hoofd buiten de body zodat je frisse lucht hebt en zonder camera kunt zien waar je heen rijdt. Ook is er ruimte genoeg voor boodschappen, je nette pak of zelfs een complete kampeeruitrusting.

Natuurlijk is een velomobiel lang niet zo snel als een recordfiets. Je betaalt een prijs in luchtweerstand voor praktische zaken als bagageruimte en vrij uitzicht. Bovendien zijn de meeste velomobilisten niet half zo sterk als Jan Bos. Maar dat maakt een velomobiel niet minder begerenswaardig. In het vlakke, winderige Nederland is een velomobiel al gauw 20 – 30% sneller dan een tijdritfiets. Maar dan met een comfortabele zit, vering en krachtige verlichting. De velomobiel combineert de snelheid van een brommer met de luxe van een auto, maar dan in een fiets.

En ze zijn mooi. De snelheid straalt er vanaf.

Nederland is wereldwijd toonaangevend in deze technologie. Velomobiel.nl in Dronten is de grootste velomobielbouwer. Zij maken de Quest en Strada. Beide zijn volgeveerde fietsen met een body van carbon of glasvezel en een luxe verlichtingsinstallatie. Mijn eigen velomobiel komt uit Gent: de WAW van fietser.be. Een wat kleinere, spartaanse velomobiel van kevlar en carbon. Licht, wendbaar en fraai. Een wat meer op luxe gerichte velomobiel is de Orca van Flevobike. En zo is er nog een hele rits velomobielbouwers. Ook Duitsland en Australië zijn goed vertegenwoordigd.

Quest van Velomobiel.nl, op een winterse vakantie in Zweden.
Bron.

Een velomobiel is voor sportieve mensen die een snelle, praktische en mooie fiets zoeken. Mensen die het hele jaar, door weer en wind, naar hun werk willen fietsen over flinke afstanden. Mensen die brevetten en andere lange fietstochten willen rijden. Mensen die zich sportief willen verplaatsen zonder de luxe en het gemak van een auto op te geven.

En last but not least, een velomobiel is je keuze als je simpelweg de snelste, mooiste en meest luxueuze fiets wilt.

Quest van Velomobiel.nl, in maatje XS.
Bron: GelePassie.

Velomobielen zijn in prijs vergelijkbaar met de betere tijdritfietsen. Dat klinkt duur, maar wat wil je ook. Het zijn de Ferrari’s en Lamborghini’s onder de fietsen.