Vandaag heb ik eigenlijk weinig te melden. Alles ging van een leien dakje. Ik ben om tien uur vertrokken uit Thisted, had een goede route en wind mee, en om vijf uur kwam ik aan op de camping in Bork Havn.
Ik had ervoor gekozen om niet direct naar de kust te gaan, maar langs de oostkant van het Ringkøbing Fjord te rijden. Daardoor kreeg ik een paar mooie delen van het Limfjorden te zien. Vervolgens reed ik door een glooiend agrarisch landschap dat steeds vlakker werd. Uiteindelijk kwam ik uit in een soort uitgestrekt duinlandschap dat compleet vlak was gestreken. Er waren grote naaldbossen, rechte wegen en wat akkers. De weinige dorpjes leken op badplaatsen die per ongeluk midden in het land terecht waren gekomen. In een van die plaatsjes ging ik koffie drinken in het café. Er zaten al flink wat mensen aan het bier, maar de sfeer was goed. De locals waren heel ontspannen hun zondag aan het vieren. Toen ik wilde afrekenen, bleek de koffie gratis. Dat was de gewoonte hier. Ik was stomverbaasd, maar het was wel heel tekend voor de gemoedelijke, dorpse sfeer hier.
Uiteindelijk arriveerde ik bij het Ringkøbing Fjord. Dit is uiteraard geen echt fjord, het land is hier veel te vlak om gletsjers een fjord te laten uitslijpen. Ooit is er een gat in de strandwal geslagen en daarachter is een kleine binnenzee ontstaan. In andere periodes waren er veel grotere gaten in de strandwal en liep de Waddenzee dus door tot ver noordelijk van de Ho Bugt. Maar de strandwal heeft zich weer gesloten, op enkele plekken na.
Het valt aan te raden om langs de oostkant te fietsen, je komt dan langs het mooie stadje Ringkøbing, en een fraai moerasgebied. Aan de route langs de westkant heb ik minder goede herinneringen, maar dat kan natuurlijk een momentopname zijn.
Na het eten nog even naar het haventje gelopen. Het was al even na zonsondergang, maar er stonden nog kleuren aan de hemel. Prachtig was het. En stil. Ik liep naar het havenhoofd en luisterde naar de stilte. In de verte hoorde ik ganzen en meeuwen. Het Wad komt dichtbij.