Nog een paar weken, en dan breekt het voorjaar aan. Honderdduizenden mensen die het ’s winters te koud vinden, pakken in het weekend weer de fiets. Dat betekent dat het weer klachten gaat regenen over de conflicten tussen sportieve en recreatieve fietsers. Vooral racefietsers die in groepjes rijden krijgen veel kritiek. En ja, ook ik heb zo mijn ervaringen daarmee.
De afgelopen twee jaar kwam er veel aandacht voor deze problemen. Er verschenen verhalen in de pers over oudere mensen die het fietspad niet meer op durfden. Artikelen in de grote dagbladen en de Vogelvrije Fietser, een item in Een Vandaag en zelf een speciale stichting die groene ventieldopjes als symbool verkoopt. De NTFU roept haar leden al sinds 2008 op om voorzichtig te zijn richting andere fietsers.
Ik kon hier altijd in mee gaan, mede gezien mijn eigen ervaringen met een agressief groepje racefietsers. Maar het viel me op dat de verantwoordelijkheid wel heel eenzijdig bij racefietsers werd gelegd. En dat is altijd iets om achterdochtig van te worden. De werkelijkheid is nooit zo simpel.
Ik ging eens kritisch kijken naar mijn eigen ervaringen. Diep in mijn geheugen graven. En toen moest ik concluderen dat mijn eigen negatieve ervaringen met groepjes racefietsers eigenlijk bestonden uit één akkefietje. Een groepje haantjes die het niet leuk vonden om ingehaald te worden door een bepakte ligfietser en nare dingen achter mij aan riepen. Meer niet. Dat was echt alles wat ik terug kon halen uit tien jaar serieus fietsen. Daartegenover stonden tientallen ontmoetingen met aardige racefietsers. Macho’s op carbon koersfietsen die het prima konden lijden om gelost te worden op een klim.
Toen vorig jaar het recreatieseizoen aanbrak, besloot ik daarom goed om mij heen te kijken, om te zien hoe het nou echt zit. Hoeveel lompe racefietsers kom ik nu tegen? En hoe gedragen de recreanten zich?
Mijn conclusie gaat mij niet populair maken. Maar ik moet concluderen dat meer dan negentig procent van de conflicten tussen sportieve en recreatieve fietsers veroorzaakt wordt door de laatste groep.
Het is wat contra-intuïtief om de schuld te leggen bij de zwakke groep. Al snel volgt de verdenking van korterokjesargumentatie. Vandaar wat voorbeelden om het gevaarlijke en asociale gedrag van veel recreatieve fietsers concreet te maken.
Recreatieve fietsers rijden steevast naast elkaar waar het asociaal is of zelfs gevaarlijk. En ze kunnen daar vaak niet mee omgaan. Op een smal tweerichtingfietspad moet je gewoon nooit naast elkaar fietsen. Op een iets breder pad kan het wel, maar alleen als je veel fietservaring hebt en goed samen kunt fietsen. En dat gaat massaal mis bij recreatieve fietsers. Zelden bij groepjes wielrenners.
Als ik een groepje wielrenners tegenkom op een fietspad, gebaart de kopman naar achteren. Dat gebaar wordt doorgegeven en binnen een paar seconden rijden ze allemaal achter elkaar en is er ruimte voor mij. Dat gaat altijd zo goed en soepel dat ik zelden vaart hoef te minderen. En het gaat vanzelf, omdat de kopman vooruit kijkt. Ik hoef vrijwel nooit te roepen of te bellen.
Recreatieve fietsers missen de discipline en oplettendheid. Als ik een groepje recreanten tegenkom, rijden ze zelfs op het smalste fietspad naast elkaar en letten niet op. Vrijwel altijd moet ik waarschuwen, dan volgt er paniek, en moet ik in de ankers of zelfs de berm in voordat er een streepje ruimte is op mijn helft van het fietspad. En dan mag ik nog blij zijn wanneer ik geen snauw krijg.
Nog erger is het bij onoverzichtelijke bochten. Het aantal fietsers dat ik naast elkaar een blinde hoek om heb zien komen, is niet te tellen. Dat heb ik wielrenners nooit zien doen. In het hoogseizoen mijd ik vaak fietspaden en rij soms illegaal op de rijbaan. Voor mijn eigen veiligheid. Door de opkomst van elektrische fietsen is het nog erger geworden. Veel recreanten kunnen absoluut niet omgaan met die 250 Watt en rijden veel sneller dan hun reactievermogen aankan.
Inhalen van recreanten die de hele weg in beslag nemen is minder gevaarlijk, maar wel irritant. En het is wel degelijk asociaal om geen ruimte te laten voor snellere fietsers. Je kan niet eisen dat iedereen zich aan jouw lage tempo aanpast. Het onderbreken van het ritme is voor de serieuze fietser heel vervelend. Niet alleen wanneer je aan het trainen bent, ook als je gewoon van A naar B moet. Als ik vrienden ga bezoeken die 200 km verderop wonen, kan ik het me niet permitteren om 15 km/h te fietsen. En het telkens afremmen en weer op gang komen vreet energie.
En nee, ik vind dat de aanwezigheid van recreatieve fietsers geen reden mag zijn om mij dan maar de trein te laten pakken.
Ook hier ze je dat groepjes racefietsers vrijwel altijd veel beter om kunnen gaan met een snellere fietser. Eén belletje is meestal genoeg. Ook hier geven de racefietsers de boodschap snel door naar de rest van de ploeg en ze maken vlot ruimte. Op mijn bedankje komt dan ook steevast een vriendelijke reactie. Bij recreatieve fietsers is dat helaas vaak niet het geval.
Ander asociaal gedrag waar ik de hele tijd tegenop loop is het stilstaan op verkeerde plekken. Bijvoorbeeld in een bocht, midden op het fietspad, om op de kaart te kijken. Vervelend en vaak gevaarlijk. Afgelopen zomer heb ik menigmaal meegemaakt dat het hele fietspad verstopt was door een groep recreatieve fietsers die de weg kwijt was. Deze herfst kreeg ik zelfs te maken met een man die onderaan een helling zijn fiets dwars over het pad had gezet om iets in zijn fietstas te zoeken. Hij schold mij de huid vol toen ik met piepende remmen tot stilstand kwam.
Natuurlijk zijn er asociale racefietsers. Er zijn beginnende racefietsers die wel hard kunnen rijden, maar weinig ervaring hebben. Er zijn racefietsers die hard rijden waar het eigenlijk niet kan. Waarbij ‘hard’ trouwens de snelheid van een niet-opgevoerde brommer is, maar dat terzijde. Als je een groepje mountainbikers tegenkomt, is het vaak een bedrijfs- of familieuitje, wat ook leidt tot een gevaarlijke combinatie van een snel rijdend groepje en weinig fietservaring.
Maar ik heb dat weinig gezien in het afgelopen seizoen. Ik kan me eigenlijk alleen een paar van die mountainbike-uitjes herinneren. Daartegenover staan tientallen vervelende of zelfs gevaarlijk incidenten met recreatieve fietsers die geen benul hebben van hoe ze zich op het fietspad moeten gedragen.
Terwijl het toch zo simpel is. Gewoon rechts houden, alleen naast elkaar rijden waar het écht kan, altijd ruimte houden voor tegenliggers en fietsers die sneller zijn dan jij. Niet boos reageren als je wordt ingehaald. Niet slingeren of vloeken als je een bel hoort. Je fiets in de berm zetten als je stil staat. Bochten vrij houden. Je hand uitsteken als je afslaat. Besef dat ook in het mooiste natuurgebied een fietspad gewoon een openbare weg is die mensen van A naar B brengt.
In de wereld van sportieve fietsers zie ik veel actie om vriendelijker fietsen te bevorderen. Bij de wereld van het recreatieve fietsen zie ik nog niks. Terwijl daar het grootste probleem zit. Misschien is het tijd om naast groene ventieldopjes, ook rode in onze wielen te zetten. Want het moet wel van twee kanten komen.
Goed beschreven en heel herkenbaar! Wat ik nog mis is het omkijken waneer je belt of “pardon” roept voor het inhalen. Steevast maak ik mee dat mensen omkijken en vaak nog een slinger maken ook naar links tijdens het omkijken.
Nu zijn de zondag-morgen peloton-racers natuurlijk net zo goed recreatief bezig, maar dit terzijde. Het onderscheid is de ervaring en verkeers(on)veilig gedrag, waarbij bij gebrek aan ervaring dat vaak niet eens (h)erkend wordt. Al moet je je afvragen of rijden zonder licht, rijden met een rode voorlamp, bellen of internetten tijdens het fietsen niet gewoon onder moedwillig wangedrag valt.
Precies om die reden bel ik niet meer – met een fietsbel, niet met een telefoon. Het gedrag als ik een belsignaal geef is zo totaal onvoorspelbaar (omkijken, slingeren, …) dat ik er liever langs rijdt. Tegen de tijd dat de reactie volgt ben ik al flink verder. Alleen heeft een op de fiets goed herkenbare collega me gevraagd wel te bellen. Hij slingert niet, en dan bel ik netjes.
Dit is heel herkenbaar maar vooral een probleem binnen een straal van 10-15 km van een bebouwde kom. Verderweg kom je vaak geen stads- of hybride fietsen meer tegen. Wat volgens mij met name het probleem is, is het snelheidsverschil. Een toerfietser heeft helemaal niet door hoe snel een fietser gaat op een race-, trekking- of ligfiets. Misschien is de oplossing wel een maximale snelheid van 20 of 25 km/u op fietspaden binnen de bebouwde kom en tot 15 km daarbuiten?
Ik ben zelf niet zo’n voorstander van een maximumsnelheid voor de fiets. Het heeft namelijk een aantal problemen.
1. Hoe wil je het handhaven? Elke fiets een kenteken en dan flitspalen / controlerende agenten op het fietspad?
2. Elke fiets zou dan voorzien moeten zijn van een (officiële) snelheidsmeter.
3. De maakt fietsen minder populair voor de snel fietsende forens.
In het kort, het probleem is niet het snelheidsverschil, maar het gedrag/reactie van de ingehaalde fietser. Op de weg (en dus ook het fietspad) hoor je je gewoon aan de regels te houden. Dit houdt dus in dat je op moet letten op overig verkeer en je veilig moet gedragen.
In de scheepvaart heb je ook maximum snelheden, maar niet iedere boot heeft een snelheidsmeter. Ook langs de wal nog nooit een flitser gezien. Misschien moeten we maar het zeemansrecht invoeren voor fietsers.
…blijft bij mij de vraag hangen: Waar in Nederland kun je fietsen op meer dan 15km buiten de bebouwde kom?
Lijkt mij geen goed plan. De snelheid is namelijk het probleem niet. Als iedereen gewoon rechts houdt, het fietspad niet onnodig blokkeert en op de goede manier reageert op een tegenligger of een passant, is er niets aan de hand. Dat bewijst het woonwerkverkeer, waar de snelheidsverschillen net zo groot zijn, maar toch veel minder problemen optreden.
Een snelheid van 25 km/h is zo laag dat het een enorme rem zou vormen op de ontwikkeling van de fiets voor de middellange afstand. Terwijl daar juist enorm veel winst te halen is.
En als je rond elke bebouwde kom een straal van 15 km legt, heb je heel Nederland gedekt. Zo vol is Nederland wel. Bovendien beginnen veel recreatieve fietsers hun tocht niet in de bebouwde kom, maar op een parkeerplaats daarbuiten.
Veel herkenbare dingen en ook ik heb slechte ervaringen met groepen racefietsers (ook goede). Ik zelf vind het gewoon niet handig om met een grote groep te rijden op de fietspaden. Er is gewoon niet genoeg ruimte.
Wat ik niet zo duidelijk in je verhaal vind is jouw definitie recreatieve fietser. Ene keer denk ik dat je een fietser bedoeld met zo’n kaartje op het stuur. Een andere keer lijk je een toerfietser op een racefiets te bedoelen. Wat is dan een sportieve fietser?
Op zich goed relaas, echter ben ik het wel eens met belle. Het relaas gaat even voorbij aan het snelheidsverschil tussen recreant en racefietser. Als ik op de duitse snelweg met 240 aan kom jagen (geen snelheidslimiet) en iemand voor mij haalt met 120 een vrachtwagen in, dan zal ik toch ook in de ankers moeten en me moeten schikken in de situatie en rustig afwachten totdat de auto naar rechts gaat. Het is mijn eigen rijgedrag (snelheid) die bepaald dat een situatie onveilig kan worden of voor boze reacties kan zorgen. Ik stel voor dat een gedragsregel wordt dat bij losliggende fietspaden ( die dus niet aan een rijbaan vastzitten) dat je remt voor fietsers, belt en afwacht totdat je zeker weet dat, je gezien bent en dat je veilig kunt inhalen. Kost je snelheid? Zoek dan de routes op waar je dit soort situaties niet hoeft tegen te komen omdat je over de onderbroken streep kunt inhalen via de rijbaan.
Als er niet veilig ingehaald kan worden (bijvoorbeeld een onoverzichtelijke bocht) dan is het uiteraard noodzaak om als inhalende fietser af te remmen. Maar hoe vaak komt het voor dat er op een voldoende breed fietspad iemand voor je rijd die zo erg slingert dat hij/zij het hele fietspad nodig heeft. Of het met z’n drieën (of meer) naast elkaar fietsen. Of… noem maar op. Je moet eens op de snelweg met twee auto’s naast elkaar blijven rijden. Of lekker van de ene naar de andere rijbaan zwalken. Op de fiets hoor je ook gewoon een (redelijk) rechte koers te fietsen.
Laten we het even in perspectief plaatsen. Een sportieve fietser gaat ongeveer even snel als een snorfiets, maar hij/zij is 40 cm smaller en weegt minder dan de helft.
Ik rij mijn woonwerkritjes op een snelle ligfiets of zelfs een velomobiel. Het snelheidsverschil tussen mij en 90% van de andere woonwerkfietsers is net zo groot als tussen een racefietser en een recreant. Toch heb ik de hierboven geschetste problemen vrijwel nooit tijdens mijn woonwerkritten, ook niet in het drukke en chaotische Den Haag. De andere fietsers die dan op weg zijn, hebben gewoon veel meer ervaring en weten hoe ze zich moeten gedragen op het fietspad.
Eens. Vreemd dat racefietsers even veel of zelfs meer (“Ga eens aan de kant joh”) rechten claimen dan recreatieve fietsers. Geen haar op Walters hoofd die op het idee komt dat de openbare weg niet bedoeld is voor racefietsen. Alhoewel, haar… je zult waarschijnlijk aerodynamisch kaal zijn.
Als ik sneller recreatief fiets dan een ander dan bel ik op de fietsbel. Maar dat heeft bij een racefietser geen zin.
Heb toch een beetje het gevoel dat ik me in een parallel universum bevindt als je deze reacties leest.
Kun je mij even het wetsartikel aanwijzen dat aangeeft voor welke fietsers de openbare weg wel en niet bedoeld is?
Goed geschreven en helaas heel herkenbaar. Ik mis nog wel een paar dingen: rollators, rolstoelen en wandelaars die op fietspaden rijden/lopen of zonder te kijken oversteken. Daarnaast ook de scheldkanonnades die je naar je hoofd geslingerd krijgt als je 1x belt naar mensen die op het fietspad lopen of het fietspad versperren.
Maximum snelheid? Dan toch ook een minimum snelheid op het fietspad invoeren? Wat mij betreft zijn beide niet een goed plan.
Helemaal mee eens. Vandaag nog een recreatieve fietser (50plus, dame) op de fietsstrook naast de rijbaan, binnen de bebouwde kom. Naast deze fietser haar vriendin in een scootmobiel, met dezelfde snelheid, OP DE RIJBAAN. En vond dat nog normaal ook. En niet aan de kant gaan. Nu ben ik voorzichtig en bleef erachter rijden totdat ik veilig kon inhalen met mijn auto. Maar er zijn automobilisten die dat niet doen.
Racefietsers zouden ook eens recreatief moeten gaan fietsen en omgekeerd. Dat is volgens mij de enige mogelijkheid om begrip te krijgen voor elkaars situatie; het zelf ervaren.
Een groot deel van de problemen boven beschreven komen voor uit het feit dat de fietsinfrastructuur niet toereikend is. Smalle fietspaden, rare bochten, paaltjes enz.
Wat volgens mij een grote stap voorwaarts zou zijn is het veel vaker toepassen van onverplichte fietspaden. Een verplicht fietspad langs een 60 km weg is vaak echt niet zo nodig. Als de snelle jongens (wielerpeletons, ligfietsers, velomobielen rijden vaak toch al 35+) dan gewoon de rijbaan op mogen scheelt dat veel van de boven genoemde problemen. Keuze is goed!
Artikel een van van de rechten van de fietser luidt: “Het fietspad is er voor het comfort van de fietser, en niet om ruimte te maken voor de automobilist”. Met dat in het achterhoofd zeg ik: fietspaden per definitie niet verplicht tenzij dit echt niet anders kan _EN_ de fietsinfra goed genoeg is.
Heel herkenbaar.. Het naast elkaar fietsen terwijl het eigenlijk te smal is en ondanks dat men weet dat er een groepje fietsers aankomt.. gewoon naast elkaar blijven rijden.. liefst nog wat breder uit rijden. Scholieren die 4 breed slingerend en facebook checkend over het fietspad dwalen.. of mensen die zonder richting aan te geven plotseling afslaan 1 meter voor je neus. dan maar niet te spreken over dev oetgangers die blind oversteken net op het moment dat je naast hun rijdt.. moeders met kinderwagens die hetzelfde doen.. en mensen die hun honden op drukke fietspaden lekker heen weer laten rennen… het kan allemaal.. ik neem dit jaar absoluut rode wieldopjes!!!
Waar ik zelf heel erg klaar mee ben, is het ( volgens mij) toenemend aantal mensen dat links van de weg op een eenzijdig fietspad rijdt. Zowel binnen als buiten de bebouwde kom. Het zijn meestal lieden die van hun werk komen ( broodtrommel en aktetas) en zo één of meerder oversteken of kruisingen proberen over te slaan. Scheelt weer 30 seconden !??! Het laatste wat je wel verwacht is iemand letterlijk tegen te komen op de verkeerde weghelft. Ik schrik me altijd wild.
Heel herkenbaar vind ik ook de opmerking: dat mensen omkijken en dus naar links uitwaaieren omdat jij aangeeft ze te willen inhalen door middel van een belgeluid….
hé, een bel….wat kan dat nou zijn? ff kijken…..zwieper de pieper.
U bedoelt spookrijders. Zeer vervelend inderdaad. Ik kom ze ook nog wel eens tegen met een rode koplamp.
pas geleden ben ik tussen 2 e-bikers doorgereden omdat deze net opzij wilde gaan. ik was natuurlijk in hun ogen een aso. en wat denk je van al die knollen op de fietspaden met nog een begeleider die er vaak naast fietst????
Dat heb ik ook eens meegemaakt bij Eemnes – waar anders. In het donker, tijdens de avondspits, nog voor zes uur. Het paard was niet voorzien van reflectie (klitteband, € 3,95 bij de HEMA, kan zo om de benen), de fiets was nauwelijks verlicht. Ongeveer 10 meter voordat ik mijn velomobiel als zetpil bij het paard in dreigde te brengen zag ik het beest. Ik heb toen vol geremd, en gelukkig was het paard slimmer dan de begeleider: die maakte snel ruimte. Ik heb niets van de begeleider gehoord, die ging snel achter haar paard aan. Ik hoop dat ze iets geleerd heeft. Let wel: dit was op het fietspad.
Ik heb jaren lang woon-werk gefietst met een racer tussen Deventer & Apeldoorn en had bij wijze van spreken elke dag op de motorkap kunnen liggen als ik niet attent en met de handen bij de remmen op de (voorrangs)weg reed. ’s Morgens vroeg is het op de automatische piloot achter het stuur naar je werk in de auto. Opletten doen automobilisten niet en ze onderschatten van je snelheid; bij mij tegen de 30 km/u. Qua fietsen heb ik een poos geroepen als ik er langs wilde met “pardon” of “pas op”, maar daar wordt ook niet altijd goed op gereageerd. Ook netjes 1 x bellen kan agressieve reacties opleveren van een senior echtpaar die mij terechtwees met de opmerking:” Doe maar even rustig ja!!”” Let op ik belde 1x ongeveer 40 meter voor het inhalen op een fietspad. Maar Nederland is aardig vol en wij zijn een zuurpruim volkje. i.p.v. denken wat leuk een sportieve fietser, wordt er vaak negatief richting een “racer” gehandeld (door berichtgevingen misschien??)
Hoi,
het zou ook helpen als fietsers spiegels gebruiken. Bij mooi weer zijn er veel fietsers die naast elkaar fietsen. Het valt mij op dat ze vaak geen gebruik maken van hun spiegel, hoewel er vaak wel grote spiegels op hun fietsen gemonteerd zijn.
Het is zo eenvoudig om je sociaal en verantwoord te gedragen in het verkeer, en toch is er nog veel ruimte voor verbetering. Hoewel ik een afkeer voor gemotoriseerd verkeer heb, is mijn indruk dat deze groep zich doorgaans beter in het verkeer gedraagt dan het ongemotoriseerde verkeer.
Mijn manier om hier mee om te gaan: leer geduldig te zijn, neem alle tijd bij het inhalen van langzaam onhandig verkeer en accepteer de vertraging.
Als ligfietsers en velomobilist ben ik al 10 jaar verslaafd aan mijn spiegels. Ik erger me op een normale fiets altijd groen en geel aan gebrek aan informatie van achteren.
Helemaal eens. Geen e-bike meer aflveren zonder een linker en een rechterspiegel. En van de overheid krijg je bij t bereiken vande AOW leeftijd 2 spiegels kado,
Ik heb zelf nog een leuke. Een tijdje geleden zat ik achter een senior echtpaar. Ik rem af en bel op zo’n 5–10 meter zodat ik zeker gehoord word. Na 5 seconden zonder enige reactie bel ik nog een keer van 5 meter, en dan krijg ik te horen dat ze al bezig waren en dat ik maar wat geduld moet hebben. Ehm…
Ik heb natuurlijk ook verhalen over spookfietsers die met z’n drieën naast elkaar zo opgaan in hun mobieltjes dat ze frontaal tegen mij aan zouden knallen als ik hun aandacht niet trok of de berm in dook. Maar moet ik daar nog van opkijken?
Ik ben trouwens hooguit aspirantligger (praktisch gezien een vlotte rechtopfietser). Het is vast nog leuker met een nog wat groter snelheidsverschil, of zelfs met zo’n felgekleurd gevaarte dat je niet ziet (in tegenstelling tot de Onzichtbare Roze Eenhoorn zul je de zichtbaarheid moeten herbeoordelen). Want met een groter snelheidsverschil is het niet alleen vervelender om te remmen, maar kom je ook veel meer langzamere verkeersdeelnemers tegen.
Goed stuk geschreven! Jammer dat niet iedere weggebruiker dit leest. Het komt erop neer dat we helaas niet met zijn allen tegelijk kunnen recreëren. Het bestaat een beetje uit geven en nemen en niet kunnen inschatten wat de bedoeling van een ander is.
Even situatie van afgelopen zondag met in totaal drie man op de racefiets 27 km kruissnelheid. Ik voorop sein naar mijn maten; tegemoetkomende groep van 10 wandelaars per twee, achteromkijkend op het fietspad(wel aan de goede kant lopend). Ik bel en rijd er langs; laatste in onze groep krijgt nog even mee dat we tuig zijn. We hadden ze ook niet hoeven waarschuwen en het risico op een botsing kunnen vergroten met schade bij beide partijen. Soms zou je wel willen terugfietsen, maar dan blijf ik bezig. Als men eerst zou verdiepen in andermans bedoeling en niet van stereotype gedrag uitgaat zou het m.i. beter met elkaar kunnen gaan.
…wat bedoel je met ‘aan de goede kant lopend’ voor wandelaars op het fietspad?
De ‘sporter’ rijdt graag door op z’n eigen tempo. Gelukkig zijn de meeste paden breed genoeg, dus er is eigenlijk altijd wel ruimte voor de een om de ander in te halen, of een tegenligger te passeren. Als het er niet is (bijvoorbeeld als je op een smal pad naast elkaar rijdt, of het is zo smal dat je anders continu tegen de berm aan zit) is het in een oogwenk te maken. Met een beetje verkeersregels en etiquette kan iedereen door met minimaal gevaar en oponthoud.
De ‘recreant’ wil vooral lekker makkelijk rijden. Het rijdt gewoon lekkerder als je relaxed het hele pad gebruikt. Interacties met andere langzame recreanten zullen best goed verlopen, en daar wordt dan ook naar verlangd. Maar waarom moeten die ongeduldige ‘racers’ er nou zo snel langs?
Wat de ‘sporter’ verlangt van de ‘recreant’: rechts houden.
Wat de ‘recreant’ verlangt van de ‘sporter’: inhouden.
Iedereen vindt z’n eigen prioriteiten zwaarder wegen. Maar het zijn wel de snelle fietsers die (individueel gezien) de meeste hinder ondervinden, omdat er simpelweg vrij weinig van zijn. De snelle fietser moet om de haverklap inhalen. Langzame fietsers zullen als groep even vaak worden ingehaald, maar verdeeld over alle individuen. Voor een individu komen de snelle fietser en z’n irritatie zomaar uit de lucht vallen. In hun ogen is het dus niet zo’n probleem. Misschien lijkt het het niet waard om rekening te houden met iets dat zelden verschijnt, of in ieder geval iets waar ze niet op hadden gehoopt en waar ze buiten de sporadische tocht weinig mee te maken hebben.
Ik moet daarbij opmerken dat ruimte laten of maken makkelijker is dan inhalen. Zeker als daar steeds aandacht trekken, remmen, versnellen etc. bij komen kijken. De paar belangrijkste verkeersregels zijn voor iedereen makkelijk genoeg op te volgen, en zorgen dat het verkeer voor niemand een serieuze belemmering wordt. Let wel, de inhaler heeft nog steeds het meeste werk aan de inhaalactie; de ingehaalde hoeft er bijna niets van te merken.
Nu ben ik aangekomen bij een ander punt: de fiets is ook een volwaardig vervoermiddel, of zou dat moeten zijn. Als een auto makkelijk sneller kan rijden dan de gemiddelde fietser, waarom een snellere fietser dan niet? Er is geen inherente beperking van 20 km/u of 15 km of wat mensen ook voor zichzelf hebben bedacht. Als een fietser zich wil voortbewegen met een absoluut gezien redelijke snelheid, dan moet dat kunnen. Als een fietser langere afstanden rijdt waar de meesten de auto pakken, dan moet dat kunnen. Naast de persoonlijke grenzen van jou op jouw fiets hoort het niet moeilijker te zijn dan met de auto. Daar is nog veel winst te behalen.
Ik leun duidelijk naar de ‘rode’ kant, maar volgens mij begrijp ik de ‘groene’ kant goed genoeg. Ik probeer als ‘heethoofd’ dan ook een goede balans te vinden tussen netjes omgaan met ‘groentjes’ en vooruitgang boeken. Soms betekent dat wel dat ik een gaatje pak zonder te bellen, als ik heb afgelezen dat het kan en dat ik anders slingers en andere moeilijkheden krijg. Als iemand dan een beetje schrikt, so be it. Zie ook een reactie van Maarten ergens hierboven.
Heb ik iets belangrijks gemist?
In woon-werkverkeer vind ik het altijd erg irritant dat mensen met 10km/u (dat ze op dit tempo balans kunnen houden vind ik knap) de ideale lijn pakken. Ofwel in de bocht: Buiten-binnen-buiten… als ik daar dan met MACH5 aan kom fietsen is het vragen om problemen. Rechts inhalen bij een bocht naar links? Nee slecht idee want je weet dat ze binnenkort bij de rechterkant uitkomen. Dan maar in de ankers of door de berm er langs..
Nu begrijp ik dat je in dat tempo zo min mogelijk meters wil maken anders duurt het nog veel langer, maar kom op, houdt een beetje rekening!
Overigens, ventieldopjes zijn zwaar overbodig, ik heb een rode fiets, hoop dat ik daar genoeg mee zeg ;).
Als ligfietser en velomobilist in Drente kom ik mijn deel van touristische fietsers ook tegen. Te druk aan het babbelen, natuur te kijken enz. Nog nooit ongelukken gehad (zelf). Maar schik reacties resulteerde wel in bijna valpartijen. De fietsers kijken niet om en zijn te druk bezig met zichzelf, familie, omgeving enz. Bellen, toereren, fluiten heeft dan weinig zin. Schreeuwen of luidkeels “&T*R&%E$$#%*&^%” roepen heeft dan wel effect, maar eigenlijk niet het gewenste.
In een groep roep ik vaak het aantal dat achter mij aan komt als ik voorbij rij, weten ze dat ze niet direct de ruimte dicht moeten gooien, wat ze anders vaak doen.
Het is met de recreatieve, niet sport, rijders net als met het overige verkeer ervaring die ontbreekt en daardoor, onbewust, gevaarlijke situaties veroorzaken.
Met andere woorden we moeten zorgen dat ze meer fietsen en daardoor ervaring op doen, zodat het veiliger wordt. Daarbij helpt het als de wegbeheerder ook haakse bochten en ander onveilige punten veiliger maakt voor fietsers en dan niet vrij ruimte geeft aan snel gemotoriseerd verkeer. Dus ruime fietspaden, ruime bochten op stukken waar weinig ruimte is zorgen voor inhaal mogelijkheden, zoals ook op de hoofdrijbanen gebruikt worden en dergelijke.
Laten we duidelijk zijn fietsen is leuk en moeten we leuk houden voor iedereen.
Die rode wieldopjes zouden die zichtbaar zijn in een 20″ wiel bij zeg es 30 km/u? Denk het niet, wel jammer.
Guldan
Ik kan er mee instemmen, maar wil ook een uitzondering maken.
Dat zijn de racefietsclubs tijdens juist officiële tochten die met 30 man het rondje rijden. Weliswaar vaak goed georganiseerd, maar vaak ook met een adrenaline gehalte waardoor verkeersregels wat moeizaam worden opgevolgd. Stoplichten worden elk jaar bij de ronde van Noordholland als vervelende obstakels gezien, spoorbomen zijn om nog net onderdoor te gaan, wegen en fietspaden worden tegen het verkeer in genomen, want die weg is immers korter. En dit kwam ik afgelopen jaar tegen terwijl ik tegen de stroom in reed (dus was niet hetzelfde groepje, maar meerdere). Ook ik werd gesommeerd om aan de kant te gaan. Ik was natuurlijk ook echt asociaal bezig door voor het rode stoplicht hun doorgang te belemmeren. Zo konden zij niet de provinciale weg met drie man breed oversteken. Gelukkig bracht de rijbaan uitkomst.
In de ligfiets& werd ik geciteerd van een bericht op de mailinglijst. Een groep racefietsers zonder licht om 9 uur ’s avonds in het schemer vond ons toch echt gevaarlijk op onze ligfietsen. Dat wij wel volledig verlicht waren hadden ze waarschijnlijk niet gezien.
Dus…. Of dit in verhouding staat tot de opgevoerde scooters, e-bikers, pubers of andere verkeersdeelnemers met eigen ideeën over verkeersregels laat ik aan de lezers.
Heel goed stuk en heel herkenbaar. Ik ben woonachtig in Rotterdam, gelukkig aan de noord-westrand, en een fanatieke wielrenner. Vijfmaal per week, mits het weer dat toelaat, maak ik mijn vaste rondje van 30-150 kilometer (afhangend van de studiebelasting in de betreffende week) nabij de Rottemeren en zeker wanneer na een lange tijd van kou de arm- en beenstukken voorzichtig af mogen wemelt het van de recreanten die al keuvelend zichzelf een weg banen tussen het gemeleerd publiek. Het is erg vervelend en kost inderdaad veel energie om iedere 100 meter weer een stel fietsers zoniet lopers (jawel, lopers, breeduit op het fietspad) die zich zo’n 25-30 km/h langzamer voortbewegen te moeten passeren. Hun reactievermogen bereikt vaak slechts het niveau van een uitgerangeerde oude hond, waar wij fietsers ook regelmatig loslopende van moeten ontwijken.
Verleden jaar, eind maart (toen het weer wel een motivatiefactor voor een intensieve training was), ben ik tijdens het uitrijden op de weg terug langs de Rotte tegen een onoplettende oude man gebotst. Hij besloot op het moment van passeren het fietspad over te steken. Tussen de recreatiefietsers door had hij mij gemist. Ik een nieuwe koersbroek, huid en stuurlint en hij een fixe hoofdwond. Het zijn dingen die er bij het zijn als wielrenner bij horen. Trainingen vinden veelal plaats op de openbare weg. Voetballers en andere veldspoters hebben eigen trainingsvelden. Wielrenners hebben zo nu en dan weliswaar ook een eigen parcours maar om nou 150 kilometer op de Van Moorsel-baan van 1,3 kilometer te gaan trainen…
Wanneer iedereen goed oplet en zich iets aan elkaar aanpast moet het voor wielrenner en recreant een fietsbare situatie opleveren. Toch zullen er altijd uitersten zijn en blijven die het voor een groep en voor henzelf verpesten.
Goed stuk!
Heel herkenbaar… Helaas. Het vervelde vind ik vooral dat de gene op de race fiets altijd de schuld krijgt en meestal ook slecht in het nieuws komen.
Ik ben zelf 16 en erger me dood aan mijn mede scholieren die slingerend over de weg gaan met een mobiel en/of eten. Een positieve reacties heb ik nog nooit van een mede weg gebruiker gehoord. Meestal krijg ik als racefietsen ook nog de reactie dat ik een fietsend doping warenhuis ben. (Zie doping gevallen laatste tijd)
Hint: bel gewoon van ver te voren… (aangepast aan jullie beider snelheden) zodat de persoon voor je de tijd heeft om langs de kant te gaan. Krijg je veel minder schrikreacties.
Bellen heeft geen zin. Als je 30 km p/u rijdt en voor je rijden 3 mensen naast elkaar 10 km p/u dan kan je wel bellen op 25 meter afstand maar mensen horen het niet. En 5 seconden later hebben ze echt geen ruimte gemaakt, al horen ze het wel. En dan ben je er dus al.
Zorg gewoon dat er aan de linkerkant ruimte is zodat er iemand langs kan. Hoe moeilijk is dat nou? Op de snelweg rij je toch ook niet met 80 km p/u op de linkerbaan? Of doe je dat wel en verwacht je van andere automobilisten dat ze tijdig toeteren zodat jij opzij kan?
Ik zie niemand schrijven over wandelaars en hardlopers. M.n. die laatste groep maakt vooral gebruik van fietspaden. Vaak terwijl er een prima voetpad naast ligt.
Kan iemand mij uitleggen waarom hardlopers zonodig op het fietspad moeten lopen? (als er geen of heel slechte stoep is snap ik het wel, maar verder????)
Het loopt gewoon lekkerder. Van mij mag het. Zeker als het rustig is en fietsers nog makkelijk om je heen rijden. Als je een waar obstakel wordt zou ik je wel opzij sturen. En zorg dat je niet plotseling oversteekt! De praktijk is natuurlijk weerbarstiger, maar voor mij is het probleem te klein om er echt over te kunnen zeuren.
In principe vind ik ook dat basale transportvormen meer mogen. Dus voetgangers > fietsers > automobilisten. Ik bedoel, je kent vast wel die verkeerslichten met een lange cyclus om maar zo veel mogelijk auto’s te verwerken. Zonder al die auto’s was het makkelijker geweest om daar gewoon door te fietsen (of wandelen, als je dat liever doet). Zo vind ik het ook met wandelaars en fietsers in mindere mate. Zonder deze uitvindingen die van mensen ‘verkeer’ maken zou je veel vrijer kunnen lopen. Niet dat je als voetganger alles kunt maken, maar ik zal wat meer tolereren in die richting.
Ik liep met echtgenoot en een kinderwagen en in een gebied waarbij de straat onverhard was, en met een verhoogd, en gescheiden door een smalleberm, onverhard pad er naast. Er stond aan het begin een rechthoekig bord met daarop fietspad. Dat bord betekent onverpicht fietspad (G13). Nu kwamen er recreatiefietsers die ons naar de weg stuurden met hun gebel (…). Terwijl alle wielrenners en mountainbikers keurig over de weg gingen. Open gegeven moment ging bij mij het licht uit, maar ten gunste van die recreatiefietser heeft mijn vrouw me kunnen tegenhouden. Maar volgende keer komt er een fietser hard ten val. Recreatiefietsers hebben zich ook aan regels te houden.
Heel herkenbaar! Beide kanten… Als ik zelf toer let ik wel op. Smartphones komen de verkeersveiligheid niet ten goede, zeker doordat ze visueel met een touchscreen bediend moeten worden en er continu leven in zit. De dag dat ik na een frontale botsing met een facebookende puber zijn status moet updaten komt steeds dichterbij…helaas
Een heel herkenbaar verhaal, Walter. Ik schaar mijzelf onder de nette racefietsers, die bellen en afremmen als er ander fietsverkeer in beeld komt. Ik heb me enorm geërgerd aan het bericht van de ANWB van deze week. De racefietser wordt als paria van de fietspaden weggezet, terwijl het – zoals je zelf ook al schrijft – vaak gaat om incidenten met minder sociale wielrenners.
Ik ben van mening dat er genoeg plek zou moeten zijn voor elke fietser als men elkaar tenminste de ruimte gunt. We wonen in een dichtbevolkt land en er het is nu eenmaal een gegeven dat op mooie dagen er veel fietsers van allerlei pluimage onderweg zijn. Als iedereen daar rekening mee houdt en respect heeft voor elkaars wijze van sporten en recreëren, dan zou het al veel aangenamer op de weg zijn. Wat meer onderling begrip – daar zou de ANWB zich sterk voor moeten maken.
Ach, en als we het dan toch hebben over ergernissen: mensen met honden die langs of op fietspaden lopen. Ik ben al eens van mijn fiets gekegeld door een hond die vol op me in kwam rennen en ik moet regelmatig in de remmen als zo’n beestje met een flexible lijn plots naar de andere kant van het fietspad trekt. En wat me dan het meest tegenvalt: geen woord van excuses van de eigenaar………..
Over het algemeen is generalliseren een heel slecht idee …
Ik kom vaker groepjes wielrenners tegen die als ze er langs willen schreeuwen dat ik aan de kan moet (een fietsbel op de racefiets schijnt een soort heiligschennis te zijn) en ik kom ook groepjes fietsende scholieren tegen die heel netjes aan de kant gaan als ik bel en er langs wil.
Maar het effect van de elektrische fiets ken ik wel. Die dingen zijn, zo heb ik zelf mogen ervaren tijdens een ritje op zo’n ding, levensgevaarlijk.
Veel elektrische fietsen hebben een systeem waarbij je met twee knopjes + en – de snelheid instelt. Als de pedalen ronddraaien gaat de motor aan op de ingestelde snelheid, stop je met trappen dan duurt het even voordat de motor stopt en dit leidt tot heel vervelende situaties: Daar waar de fietser automatisch stopt met trappen om daarna te remmen, blijft de elektrische fiets nog even met volle vaart doorrijden – goed, het is minder dan een seconde maar dit zorgt voor een tragere reactie van de fiets op een veranderende situatie.
Vergeet de fietser nu om even op het – knopje te drukken, dan gaat de fiets er weer als een speer vandoor zodra hij/zij begint te fietsen.
In mijn ogen levensgevaarlijk: de snelheid die de fiets bereikt heeft niets meer te maken met de gebruikte versnelling of trap-snelheid maar deze blijft hoog, ook als de fietser langzamer trapt of stopt met trappen bij het constateren van een veranderende verkeerssituatie.
Fietser schrikt, remt (en staat daardoor plotseling stil) met alle mogelijke gevolgen van dien.
Ik merk dat een aantal elektrische fietsers hierdoor bochtenangst ontwikkelen, ze stoppen met trappen zodra er een bocht komt. Dus op het rechte stuk rijden ze met een vaartje van 25 km/u lekker door maar in de bocht lijken ze stil te staan en als snelfietser is het moeilijk daar rekening mee te houden.
Hier ligt een schone taak voor de verkoper: leg even uit dat de fiets zo reageert en dat je de snelheid in moet stellen met de knopjes en laat het de koper even zelf proberen. Er zijn zelfs fietsenmakers die voorstellen om de controller zo in te stellen dat de max. snelheid geen 25 maar b.v. slechts 18 km/u is (kan bij veel fietsen) en ik merk dat veel van de oudere kopers die eigenlijk best een goed idee vinden.
Als snelfietser pas ik mijn snelheid trouwens wel aan aan de situatie. Op een druk fietspad of op een smal tweerichtingsfietspad met hoge snelheid door willen fietsen is natuurlijk vragen om moeilijkheden. Dus net als met de auto met gepaste snelheid inhalen en er niet als een idioot langs vliegen en zeker niet inhalen als dat niet kan.
En op de rijbaan fietsen inplaats van het fietspad? Even afgezien van het feit dat het eigenlijk niet mag: kies voor je eigen veiligheid, zorg dat je gezien wordt en hou rekening met andere (nog snellere) weggebruikers.
Ik ben het grotendeels met het verhaal van Walter eens, maar ik vind de terminologie verwarrend en onbedoeld een verkeerd beeld geven:
Nagenoeg alle fietsers die hier met ‘sportief’ aangeduid worden, fietsen voor hun lol, en zijn dus recreatief bezig (zoveel profs rijden er niet rond in Nederland) terwijl een deel van de zgn. ‘recreatieve’ fietsers gewoon met hun broodtrommeltje achterop naar hun werk gaan, of met een dikke boekentas naar school. Door de ‘anderen’ aan te duiden als ‘recreatief’, lijkt je eigen groep belangrijker, maar je bent zelf evengoed recreant.
Volgens is het eerlijker om simpelweg onderscheid maken tussen ‘snelle fietsers’ en ‘langzame fietsers’.
Los daarvan:
Veel snelle fietsers zijn bezig om te trainen, hetgeen toch eigenlijk neerkomt op jezelf moe maken zonder een duidelijk noodzaak. Dat je dan wat extra moe wordt van steeds weer afremmen en optrekken, kun je ook zien als deel van je training.