Het is geen geheim dat internet meer onzin over voedsel bevat dan porno. Helaas dringt daar regelmatig iets van door in de traditionele media. Vandaag zelfs in de NRC. Een interview met twee vrouwen die het tot voedingsgoeroe voor 200.000 vrouwen hebben geschopt.

dsc05614_v1
Burn baby burn! Carbo inferno!

Ik vind het vrij erg dat er zoveel mensen potentieel gevaarlijke onzin op de mouw wordt gespeld. Waarom het NRC dit artikel brengt zonder de nodige fact checks, kritische kanttekeningen en wederhoor van het voor achterlijk verklaarde Voedingscentrum, is me een raadsel.

Tijd voor een echte close read had ik vanavond niet. De ergste dingen heb ik er uit geknipt en van commentaar voorzien. Voor wie vind dat ik zaken uit hun context haal, hier staat het hele artikel, kom maar door met je debunking van mijn debunking.

Tessa Moorman arriveert als eerste bij Meatless District, een pas geopend vega/vegan restaurant in Amsterdam-West. Lang blond haar, zongebruind en sportief. Even later komt Merel von Carlsburg. Nog iets langer blond haar, zongebruind en zwanger. Ze zijn slank, maar niet overdreven dun. Ze zijn mooi, maar niet onbereikbaar knap.

Fijn dat de neukbaarheid eerst even besproken wordt. Want daar gaat het om tenslotte.

„Wie gemiddeld eet, voelt zich ook gemiddeld,” zegt Tessa. Je voelt je misschien niet ziek, maar ook niet fantastisch.

Welja. Eten is allesbepalend. Vergeet beweging, hoe het op je werk gaat, vrienden, liefde en seks, erfelijke aanleg, inkomenszekerheid, luchtkwaliteit, geluidsoverlast. Maakt allemaal niet uit voor hoe je je voelt. Voedsel it is.

„Je merkt het aan die kleine dingetjes. Een middagdip na de lunch, vaak hoofdpijn, een opgeblazen buik, steeds verkouden.”

Als je let op kleine dingetjes waar je normaal gesproken niet op let, kun je jezelf uitstékend voor de gek houden.

Een lichaam zonder acné, eczeem, wratjes, buikpijn of wat voor ongemak ook. „Als je je lichaam maar de middelen geeft die het nodig heeft, dan heelt het zichzelf.”

Benieuwd hoe je dat moet aanpakken bij een stevige infectie of een gebroken been. Of terminale domheid, in dit geval.

Wat eet je als je green en happy wilt worden? Geen zuivel in elk geval, want dat zou het lichaam verzuren. Geen eieren („de menstruatie van een kip”),

Nou menstrueer ik zelf nooit, maar toch ben ik er redelijk van overtuigd dat menstruatiebloed iets heel anders is dan eicellen. En als een kip een bevrucht ei legt, is het dan ook menstruatie? Of geldt de relatie ‘ongesteld → niet zwanger’ alleen bij zoogdieren?

geen gluten, want die beschadigen de darmwand.

Je zal maar een echte bonafide glutenintolerantie hebben, en dat iedereen je associeert met dit soort gebazel.

„Het is óf noten, óf avocado, óf een scheutje olijfolie. Doe je alle drie dan stop je jezelf vol met vet, je vertering vertraagt en de glucose bereikt je cellen niet.”

Dus je spijsvertering wordt verzadigd door het aantal soorten vet, niet het aantal grammen. Ik ben heel benieuwd naar de onderbouwing. Mogen verschillende soorten noten wel trouwens?

Heel veel groenten, zeker vier ons per dag en het liefst rauw.

De meeste groenten kun je niet goed verteren als je ze niet kookt. Mensen hebben nu eenmaal niet het lange spijsverteringskanaal van herbivoren.

Twee keer zoveel als het Voedingscentrum aanbeveelt en daar valt al bijna niet tegen op te eten. Reden waarom Tessa en Merel groenten verwerken in smoothies en juices.

Ik geloof nooit dat malen beter werkt dan kauwen. Speeksel is een belangrijk onderdeel van de spijsvertering. Rauwe groenten malen en dan naar binnen klokken zonder kauwen, betekent dat je er veel minder van opneemt dan wanneer je het gewoon bakt of kookt. Misschien helpt het om flink in de blender te spugen voordat je hem aanzet.

Het goede nieuws is: Tessa en Merel zijn niet tegen koolhydraten zoals de meeste foodies, die aardappels, pasta, rijst en brood mijden (dikmakers!).

‘Niet tegen’. Voor zover er nog ruimte in je spijsvertering is met al die nauwelijks verteerbare groenten, zijn de dames zo coulant om wat rijst toe te laten. Waar moet je in godesnaam dan je energie vandaan halen? Groenten bevatten veel nuttige stoffen, maar nauwelijks energie. Voor je koolhydraten en vetten heb je nu eenmaal graan, peulvruchten en noten nodig.

En fruit, dat mag ook, vier stuks per dag zelfs. Er zit weliswaar suiker in, maar dat zijn goede suikers en bovendien bevat fruit vezels en vitaminen.

Alsof suikerbiet geen groente is. Dat verschil tussen ‘goede’ en ‘slechte’ suiker heb ik ook nog nooit onderbouwd gezien. Nog los van dat het nogal wat uitmaakt hoeveel je er van binnen krijgt, bij welk inspanningsniveau. En wat is trouwens ‘vier stuks fruit’?

Onze kennis over voeding bestaat al honderden jaren, het is alleen verstoft en vergeten.

Ah, het oude-wijsheid-syndroom. Want wat mensen vroeger geloofden is natuurlijk beter dan de resultaten van grootschalig wetenschappelijk onderzoek.

Eten, zeggen zij, is overbodig gecompliceerd en verwarrend gemaakt.

En hun verhaal is natuurlijk niet gecompliceerd en verwarrend. Of overbodig.

Ze zijn geen wetenschappers, zeggen ze.

Oh, werkelijk?

Ze hadden allebei een zieke moeder. Tessa’s moeder had darmkanker. Merels moeder longkanker. Merel: „Mijn gezonde moeder. Nooit gerookt, slank, sportief.” Haar moeder is overleden, 52 jaar oud. „Ik dacht altijd dat we thuis heel gezond aten. Nu weet ik: zo gezond was het helemaal niet. Vaak deden we even een loempia in de magnetron, of aardappels en vlees in de snelkookpan, boterhammen met kaas of hagelslag.” Tessa’s moeder is genezen. „Zij is nu vegetariër geworden.”

n=???

Tessa: „Niet dat we willen beweren dat onze moeders kanker kregen door wat ze aten…”

Nee, dat willen we niet beweren. Want dan moeten we het gaan aantonen en worden we afgemaakt. Dus suggereren we het alleen maar.

Maar een ziekte, zeggen zij, ontstaat niet zomaar uit het niets.

Bijvoorbeeld door genetische aanleg. Of een infectie. Of milieufactoren. Of domme pech. Of een combinatie daarvan.

Het is net als met medicijnen, zeggen Merel en Tessa dan: je weet niet precies hoe het werkt in je lichaam, maar wel dát het werkt.

Dat jullie niet weten hoe het werkt, wil nog niet zeggen dat degenen die de medicijnen ontwikkelen het niet weten.

The Green Happiness is geen dieet, geen afslankmethode, geen kookboek. Het is een levensstijl. Volgers maken onderling Facebookgroepen aan om elkaar op de hoogte te houden van hun vorderingen, succesverhalen komen op de site en in de boeken.

En de mislukkingen? Of de onduidelijke resultaten? Waar vinden we die?

Hun dag begint met oil pulling. Een theelepeltje kokosolie in de mond, twintig minuten spoelen, en alle afvalstoffen zouden zijn verdwenen.

Kan geen lever tegenop natuurlijk.Volkomen logisch ook dat afvalstoffen spontaan vanuit de bloedvaten in je mond in die verzadigde vetzuren springen. Wat voor afvalstoffen hebben we het eigenlijk over? Valt CO2 er ook onder?

Natuurlijk sporten ze,

Ik geloof er geen moer van. Op zo’n dieet kun je nooit serieus sporten. Af en toe een halfuurtje hardlopen of een keertje naar de sportschool misschien. Maar zodra je kilometers gaat maken, ga je heel anders denken over koolhydraten, vet en eiwitten.

Tessa en Merel zijn gestopt met de pil en gebruiken nu de Lady-Comp (een apparaatje dat de vruchtbaarheid meet op basis van lichaamstemperatuur). Merel is nu 22 weken zwanger en ook dat wordt gedeeld.

Dit is een belangrijke voor wie Darwin wil begrijpen. Evolutie heeft geen hoger doel. Evolutie volgt gewoon de omstandigheden en verder niks.

God of the gaps

Bullshit over voeding lijkt onuitroeibaar. De wetenschap is heel ver gekomen, maar er is nog zoveel onduidelijk. Vooral kleinere effecten, of effecten die pas na lange tijd optreden, zijn enorm moeilijk te achterhalen. Daarbij komen nog de grote verschillen van persoon tot persoon, variërend van voedselintoleranties tot verschillen in bewegingspatroon.

En zoals altijd, waar de wetenschap toegeeft iets niet te weten, komen er oplichters om het gat te vullen. Waarbij een hiaat in wetenschappelijke kennis als bewijs voor hun eigen gelijk wordt aangehaald. Als de wetenschap zegt ‘op deze vraag hebben we geen antwoord’, zeggen ze ‘Luister naar mij, want ik heb wel een antwoord!’. De god of the gaps van de kwakzalverij. Foodies zijn geen uitzondering.