Door twee vlak op elkaar aansluitende vakanties heb ik erg lang niet gefietst. Tijdens de tweede, ter gelegenheid van een bruiloft in Polen, merkte ik dat mijn lijf dat niet leuk vindt: mijn knie begon pijn te doen bij het lopen. Niet heel erg, maar voor mij een duidelijk signaal.
Twaalf jaar geleden ben ik van mijn hybride gereden door een kasbezopen corpsbal in een auwto. Frontale aanrijding, ik herinner me nog dat ik ondersteboven in de lucht heb gehangen boven de auto. Uiteindelijk ben ik geland op mijn schouder en rug.
Geen aanrader. Mijn schouder is nooit meer helemaal recht geworden, en mijn knie was ook beschadigd. Met fietsen had ik er vaak last van, maar het was te doen. Toen ik door stage, afstuderen en dergelijke een jaar niet fietste, ging het de verkeerde kant op. Drie jaar lang lukte het niet om serieus te fietsen.
Ik kreeg er nu ook last van met lopen, en zelfs met zeilen als het een beetje koud was. Het werd zo erg dat ik terug moest naar de fysio, die met ingewikkelde apparaten en oefeningen de boel weer aan de praat kreeg. Ik bleek een beschadigd kapsel te hebben, dat ik echter kon ontlasten door de spieren rond mijn knieschijf te trainen.
Ik probeerde weer te fietsen. Op een geleende fiets reed ik een paar keer naar mijn werk in Den Haag. En het ging. Mijn knie was sterk genoeg geworden.
Het was een bijna euforische ervaring. Ik kon weer fietsen! Pas toen realiseerde ik me hoezeer ik eigenlijk altijd al een fietser was geweest, als klein jongetje op de crossfiets, op de middelbare school op de Gazelle en tijdens mijn studie in Den Haag op aftandse racefietsen en hybrides. Ik had er alleen nooit echt iets mee gedaan; het was altijd een ding geweest om mee van A naar B te komen.
Maar nu had ik geld om het eens grondig aan te pakken. Een vriend wees mij op de Hurricane, dagje getest, meteen besteld, en toen-ie geleverd was ben ik als een idioot gaan fietsen. Wat had ik het fietsen gemist in die drie jaar, en hoe mooi was het fietsen nu ik eindelijk een echt goede fiets had.
Sindsdien heb ik vrijwel nooit meer iets in mijn knie gevoeld. Behalve als ik bijvoorbeeld drie weken op de botter had gevaren. Dan merkte ik dat de spieren in mijn knie goed bijgehouden moeten worden om de boel te ontzien. Dus je kunt wel raden wat er na vijf weken gebeurt.
Vanochtend ben ik begonnen met het herstel. Ik doe wel wat rustig aan uiteraard, en mijn vorm is ook wel een beetje weg intussen. Maar het voelde als de eerste meters van mijn training voor de tocht naar de Noordkaap.