Mijn tassen zijn ingepakt. De fiets is klaar. Ik heb voor de laatste keer in mijn eigen badkamer gedoucht en de to-do-list is helemaal groen. Ik ben er klaar voor. Morgen begint mijn grootste reis ooit.
Auteur: Walter - pagina 19
Het is soms moeilijk te zeggen wat mij ertoe drijft om opnieuw de fiets te pakken en de eenzaamheid op te zoeken. Het kan het verlangen naar een magische bestemming zijn, of de behoefte om de grens van mijn fysieke kunnen op te zoeken. Soms wil ik gewoon weg vanuit de dagelijkse verplichtingen en beslommeringen…
Nog een paar weken, en dan breekt het voorjaar aan. Honderdduizenden mensen die het ’s winters te koud vinden, pakken in het weekend weer de fiets. Dat betekent dat het weer klachten gaat regenen over de conflicten tussen sportieve en recreatieve fietsers. Vooral racefietsers die in groepjes rijden krijgen veel kritiek. En ja, ook ik..
De sneeuw is een dag weg en heel Twitter heeft het al weer over Rokjesdag. Een vreselijk seksistisch verschijnsel, dat Rokjesdag. En Martin Bril, degene die de term populair maakte, was de grootste viezerik van allemaal. Al die mannen die massaal naar de blote benen van de dames zitten te gluren. Bah. Dat kijken naar..
De laatste weken ben ik voor de zoveelste keer verslaafd aan Flux, het vierde en laatste album van Love Spirals Downwards. Deze zomer wordt de plaat 15 jaar oud. Nog steeds ben ik verbaasd over hoe uniek en tijdloos hij is. Maar ik vrees dat hij in de vergetelheid raakt.
De afgelopen maanden heb ik gewerkt aan een stuk over reizen per fiets. Ik ben hieraan begonnen omdat ik met enige regelmaat vragen krijg over mijn reizen, mijn fiets, kampeerspullen en dergelijke. Het leek me zinvol om eens een lijstje met tips te maken. Dat lijstje is nogal uit de hand gelopen. Het heeft inmiddels..
Vorige week vroeg Bram van Ojik in een mail aan alle leden om ideeën over hoe we GroenLinks weer op het juiste spoor kunnen krijgen. Veel mensen hebben hun zegje al gedaan maar ik heb nog niemand gehoord over een punt dat ik heel belangrijk vind. Ik heb een mailtje gestuurd, maar het leek me..
Het was niet de bedoeling. Of althans niet nu, niet hier. Volgens het oorspronkelijke plan zou ik de kust tot Scheveningen volgen. Het afscheid van het Wad zou dan daar plaatsvinden waar de platen rond Noorderhaaks uit het zicht raken, ergens in de duinen bij Den Helder. Dat was het plan. Maar deze reis liepen..
Nog niet goed wakker in mijn tent, hoor ik de regen beginnen. Alweer. Na de zware dag richting Ribe hoopte ik dat het wat gemakkelijker zou worden. Maar het lijkt me weer niet gegund. Omdat ik toch geen tweehonderd per dag meer wil doen, draai ik me nog eens om. Uiteindelijk besluit ik alles in..
Het zou niet de eerste keer zijn dat ik het Wad bereikte en dat de natuur eerst even liet weten wie er hier de baas is. En hoewel ik ditmaal arriveerde met het relatief gemakkelijke en veilige vervoermiddel van de fiets, werd deze dag een zware strijd waarbij ik vroegtijdig een veilig heenkomen moest zoeken.