De rondvaartboot maakt een eigenaardige, schijnbaar doelloze manoeuvre bij de sluis in het Gotakanaal. Ik ben verbaasd maar doe geen poging het te begrijpen. Ik sluit mijn ogen en knijp zachtjes in mijn neus. Het voelt alsof ik in slaap aan het vallen ben. Het uur van deze middagpauze is bijna om, maar ik loop..
De stilte begon met uitgelatenheid. Ik was wakker geworden in Trelleborg en kon eindelijk Scandinavië in trekken. Fietsen over lange, rustige wegen, zonder om de haverklap te hoeven stoppen, de weg over te steken op niks af, of een gemotoriseerde idioot te ontwijken. Gestaag kilometers maken en naar het wijdse landschap kijken.
Hier zat ik gisteravond. Op een bankje aan een klein kiezelstrand van Vättern. Het einde van de tweede dag in Zweden. Waar ik zat was het windstil. De golfjes kabbelden op het strand. Nadat de zwemmers weg waren, was dit het enige geluid dat over was. Afgezien van het gescharrel van een egel, maar die..
Het klonk niet goed, de knal van de steen tegen mijn wiel. Een spaak? Onwaarschijnlijk. Toen klonk een luid gesis en was het duidelijk. Ik stopte en zag vrij snel het lek. Aan de zijkant van de voorband. Had ik toch te veel gewaagd? Zoveel kilometers op gravel met een band die daar eigenlijk nooit..
Morgen. Dan begint het. Een nieuwe reis naar het Grote Noorden. Ik schrijf nu even een kort bericht ter aankondiging, de echte verhalen komen wel als ik onderweg ben.