De langste dag is alweer geweest. Nog even en ik ben jarig. Het moment nadert waarop ik de tassen inpak voor mijn jaarlijkse fietsavontuur. Een avontuur waar ik hard aan toe ben na alle lichamelijke en emotionele hindernissen van het afgelopen jaar. De voorbereidingen gaan goed, op één detail na: Ik heb geen plan.

Nou ja, dat is niet helemaal waar: ik heb twee ruwe plannen. Het eerste gaat noordwaarts; een groot rondje Scandinavië, grotendeels langs plekken en over wegen die ik niet ken. Het tweede gaat zuidwaarts: De route van Benjaminse richting Rome, net noord van die stad de veerboot naar Sardinië, door naar Corsica, veerboot naar het vasteland, in Frankrijk de 100 Cols-route oppikken tot Saverne en dan door de Ardennen naar huis.

Beide lijken me fantastisch mooi. Op zich is dit jaar het Noorden weer aan de beurt, maar dan heb ik meer weken nodig en ik moet op m’n werk nog even uitzoeken of dat kan. Bovendien moet mijn lijf dan ook meewerken, ik ben nog steeds niet helemaal hersteld van de schouderblessure. Naar Scandinavië gaan is een groter risico dan naar het dichter bevolkte en warmere Zuid-Europa.

Binnen een maand moet ik kiezen. En dan als de brandweer de routes maken. Augustus is niet ver meer.

Er moet me iets van het hart. Ik vind het fijn en inspirerend om verhalen te schrijven over mijn reizen. Ik ben heel blij dat zoveel mensen ze lezen. Maar ze lopen vaak niet zo best af de laatste tijd. Mijn laatste grote reis is alweer vier jaar geleden, en die eindige niet goed. Een jaar later kon ik nauwelijks fietsen en helemaal niet schrijven. In 2015 moest ik mijn reis afbreken en liep ik daarna wekenlang met een kruk. Vorig jaar kwam ik weliswaar fietsend terug, maar met weinig kilometers en een compleet gewijzigde route door materiaalpech.

Ik heb telkens grote plannen, maar ik maak ze zelden waar.

Vandaar dat ik inmiddels huiverig ben om mijn plannen van de daken te schreeuwen. Wie weet maak ik jou als lezer weer lekker met een groot idee, om je na een paar weken weer teleur te stellen met de mededeling dat ik in de trein naar huis zit.

Ik ga fietsen deze zomer. Het wordt zeker weer een tocht van meerdere weken en duizenden kilometers. Er komen reisverhalen, foto’s en tweets. Dat kan ik je beloven. Maar wellicht hou ik het doel van mijn reis tot nader order voor mijzelf.

reizen

, , ,