Religie is niet de enige schuldige aan het ontkennen van de wetenschap. De laatste tijd is het me opgevallen dat men in de politieke arena weinig boodschap heeft aan wetenschappelijke inzichten. Ik zal twee tenenkrommende voorbeelden noemen.
Ten eerste: het ontslagrecht. Al jaren wordt er over geruzied, VNO-NCW wil versoepelen, de vakbeweging niet. VVD/CDA en SP/PvdA nemen deze standpunten braaf over en op dit moment zit minister Donner tot over zijn oren in een conflict over dit punt.
Op zich niks mis mee. Werkgevers en werknemers staan wel vaker tegenover elkaar in sociaal-economische kwesties, en het is de taak van het kabinet om daarin een oplossing te vinden waar het parlement mee kan leven. Maar persoonlijk zou ik het wel fijn vinden als kabinet en parlement zich daarbij door de feiten lieten leiden.
Beroepshalve lees ik met enige regelmaat de ESB, het Nederlandse vakblad voor de econoom. En wat las ik daarin? Het maakt allemaal geen reet uit. Een soepel ontslagrecht heeft wellicht een kleine negatieve(!) invloed op de groei van de arbeidsproductiviteit, maar een echt significante correlatie tussen het ontslagrecht en de werkeloosheid of economische groei is er niet. Van een collega hoorde ik dat hierover al vrij lang een zekere consensus is onder economen.
Nou, lekker makkelijk zou je denken. Als het toch niet uitmaakt, niks aan doen, wellicht wat administratieve vereenvoudigingen doorvoeren, maar verder vooral geen moeite in steken. De minister en zijn ambtenaren hebben wel iets beters te doen, en de sociale partners kennelijk ook. Laten we vooral gaan werken aan die dingen die wel iets uitmaken, zoals daar zijn het patentrecht.
Helaas. De politiek heeft besloten om er een strijdpunt van te maken, en dan is er geen weg terug. Politici zijn niet in staat om de inzichten van de wetenschap te verwelkomen als ze zelfs maar neutraliserend zijn. Laat staan wanneer het eigen gelijk eraan moet geloven.
Het tweede, nog treuriger voorbeeld is het gezever over Eurabië. Er zijn nogal wat lui, inderdaad, Geert Wilders, Bakas etc, die menen dat we in Europa nog heel even kunnen genieten van een leven zonder sharia, maar dat het binnenkort afgelopen is met de christelijke pret. Dan hebben de Turken en Marokkanen zo hard doorgefokt dat de blanke Europeanen in de minderheid zijn. De tsunami van islamisering.
Tja, wat doe je dan. Je zou natuurlijk te rade kunnen gaan bij demografen. Dat zijn de lui die ervoor doorgeleerd hebben en die over de beste informatie beschikken over de bevolkingsomvang en -samenstelling, en die jou de meest accurate voorspellingen op dit gebied kunnen geven. En wat krijg je dan voor antwoord? Er is geen sprake van een tsunami. Het is allemaal gelul. Niet dat je dat niet aan kon zien komen, overal waar de welvaart stijgt, daalt het geboortecijfer (en het kerkbezoek), en waarom zouden Turken en Marokkanen daar een uitzondering op zijn. Er zullen vast wel imams zijn die roepen dat ware moslims veel kinderen krijgen, maar de dominees en pastoors hebben dat niet minder hard geroepen en ondertussen krijgen Nederlanders 1,7 kind per vrouw.
Nou, Geert Wilders helemaal gerustgesteld, zou je denken. Probleem gefikst, hij krijgt nu tijd om zich bezig te houden met parkeerboetes, snelheidsbeperkingen, herfstbladeren op autoruiten, malafide autowasserettes en andere problemen van de Zwart Werkende Nederlander. Maar nee hoor, de desbetreffende wetenschapper heeft het gedaan. Die wordt afgeschilderd als een landverrader in dienst van de linkse kerk. Dat zijn wetenschappelijk onderzoek openbaar is en door eenieder kan worden geverifiëerd, doet blijkbaar niet ter zake. De boodschapper heeft het gedaan, zelfs al is het de boodschapper van het goede nieuws.
Het is ronduit schunnig dat politici die beweren de Westerse cultuur te verdedigen, zo tekeer gaat tegen de wetenschap op het moment dat die met geruststellende gegevens komt. Het is barbaars dat ze niet willen toegeven ernaast te zitten. Door niet met graagte de nieuwe wetenschappelijke inzichten te omarmen als de best beschikbare informatie, verraden ze de Verlichting.