Ik heb er menigmaal een hard hoofd in gehad, maar het lijkt toch te gaan lukken: Een reis op de fiets tijdens de corona-crisis. Niet naar het Grote Noorden, Zweden ligt dwars in de weg en ik betwijfel of de autoriteiten bij nieuwe uitbraken net zo soepel zullen zijn bij internationale veerboten als bij de luchtvaart.

Ook niet ver naar het zuiden, uit de Balkan komen zorgwekkende berichten. Ik wil niet vast komen te zitten in de tweede golf. Het wordt dicht bij huis, op maximaal een paar dagen fietsen van Nederland. Flexibel ook, als gebieden op slot gaan moet ik mijn route gemakkelijk om kunnen gooien.

Het wordt voornamelijk Frankrijk en Duitsland. Ik heb duizenden kilometers aan fietsroutes gedownload die ik op verschillende manieren aan elkaar kan knopen. Het nieuws zal ik meer in de gaten moeten houden dan me lief is, maar het is niet anders.

Afgelopen dagen heb ik mijn fiets een beurt gegeven en m’n spullen bij elkaar gezocht. Alles was redelijk in orde, ik kan zonder veel moeite weg. Morgen hak ik de knoop door of ik eerst naar Duitsland of eerst naar Frankrijk zal gaan. Vrijdagochtend vertrek ik.

Het zal niet zo groots en meeslepend worden als in de voorgaande jaren, maar elke kilometer, elke nacht in een tent is er één. Deze periode heeft mentaal een zware tol geëist, zoals bij iedereen. Het gevoel niet meer opgesloten te zitten, zal weldadig zijn.