Al mijn halve leven vind ik fietsen leuk en autorijden stom. Sinds ik mijn eerste fiets met derailleur kocht, leef ik zo goed mogelijk volgens dat principe. Maar de laatste jaren ben ik ook steeds het OV aan het mijden. Niet vanwege de lage kwaliteit van het OV, maar omdat ik ontdekt heb dat de wet van BREVER ook andersom werkt.
BREVER houdt in dat als mensen zich sneller kunnen verplaatsen door technologische ontwikkelingen, eigenlijk alleen de afstand verandert. Ze besteden evenveel tijd aan de verplaatsing en ze doen min of meer dezelfde dingen, maar dan verder weg.
Maar dat werkt dus ook andersom. Je kunt je ook langzamer verplaatsen en je activiteiten dichter bij huis zoeken. Dan verandert er ook niet zoveel.
Behalve dat je dan geen gemotoriseerd vervoer meer nodig hebt.
Dat geeft een hoop rust. Het scheelt veel geld. En ik ontdek hoe leuk de wereld vlak bij huis is. Het idee dat het 50 km verderop veel leuker is dan in mijn eigen stadje, blijkt onzin te zijn.
Als ik een baan verder weg zou zoeken, zou mijn beroep niet veranderen. Misschien zou ik aan een ander onderwerp werken, maar de werkzaamheden zouden niet veel anders zijn. En een ander onderwerp kan ik ook vinden in de stad waar ik nu werk.
Dus ik leef steeds meer volgens het principe dat als ik ergens niet op mijn stadsfiets heen kan, dat ik dan gewoon niet ga. Dan ga ik wel ergens anders heen. En het is heerlijk.
Uiteraard blijkt dat ik helemaal niks mis. Sterker nog, ik besef nu wat ik altijd miste toen ik nog zo weinig oog had voor de wereld vlakbij huis.
Donderdagavond heb ik gedanst in een mooie zaal vlakbij mijn huis. Tot een paar jaar geleden wist ik niet dat dat gebouw bestond. Gisteravond een heerlijke avond met vrienden gehad. We zijn lekker uit eten geweest en hebben een leuk café in de binnenstad bezocht. De meesten van hen kende ik tot een paar weken terug alleen van naam en gezicht.
Vanavond ga ik weer dansen, een grote sjieke salon in een zaal op 4 kilometer van mijn huis. Dan zal ik mooie kleding dragen die ik kocht in een leuk winkeltje in de binnenstad van Delft, waarvan ik de eigenaar inmiddels persoonlijk ken. Hij weet mijn maat beter dan ik.
En zo werkt het dus ook andersom. Door meer tijd en aandacht te besteden aan je directe omgeving, wordt die omgeving leuker dan hij was. De hele reden dat we zo fijn kunnen dansen in Delft, is dat er mensen waren die tango wilden dansen in hun eigen woonplaats. Mensen die met de auto komen vanuit een andere stad bouwen geen scene op. Het zijn de lokalo’s op hun stadsfietsen die maken dat er leven in de brouwerij is.
Stop de obsessie met snelheid. Je leeft maar één keer. Zorg dat het een goed leven is. Ga langzaam.
Prachtige tekst. Betekent dat ook geen fietsvakanties naar Noorwegen meer? Even nog deze tante Betje fixen: We zijn lekker uit eten geweest en een leuk café in de binnenstad bezocht.
Het betekent wel degelijk fietsvakanties naar Noorwegen! Mijn punt gaat namelijk over snelheid. In het dagelijks leven betekent dat korte afstanden voor alledaagse bestemmingen. Voor vakanties betekent het dat ’t weken duurt om heen en weer naar Noorwegen te gaan. Met een motorvoertuig zou je in die tijd veel verder kunnen komen, maar dan mis je zo veel van de omgeving dat het eveneens zinloos is.
Mooi stuk deels kan ik me erin vinden. Mijn personenwagen heb ik verkocht, om me in plaats daarvan met mijn velomobiel in de Euregio te verplaatsen. Ik hoef niet langzaam te gaan om te genieten, andersom hoeft zo’n ligfiets ook niet snel te gaan om te genieten. Dan ben ik vaker bereid om 50km of meer te rijden om verderop te genieten in Duitsland, Belgïe of Brabant. Mijn comfortzetel neem ik dus bij elke fietstocht mee. Mooi blog geniet en schrijf vooral door.
Oh mijn ligfiets blijft ook hoor! Heerlijk voor langere tochten en vakanties.