Zonder de wind was het niet gelukt. Het lag voor de hand om te gaan rusten in Gunzenhausen. De vorige keer beviel dat uitstekend en het lag prima in het ritme van de dagen. Die vorige keer was de afstand echter wel korter, van Frankfurt naar Gunzenhausen in twee dagen. Dit keer begon ik in Mainz, een verschil van dik veertig kilometer.

Maar ik had wind mee en voelde me sterk. De keuze was vooral of ik de eerste dag lang wilde maken, of de tweede. Bijtijds arriveren voor de rustdag leek me wel ontspannen, dus ik startte redelijk op tijd langs de Main.

Natuurlijk waren er de typisch Duitse hindernissen zoals een brug bij een sluis waar ik mijn fiets via steile trappen omhoog en omlaag moest duwen. En eindeloos gravel. Voorbij Frankfurt lag ik aardig op schema om de camping net over de helft op tijd te halen.

Herinneringen komen boven als ik stroomopwaarts fiets. Asschaffenburg met het schitterende waterfront. De bruggen met de heiligenbeelden en de wijngaarden op de heuvels. Ik denk aan de bijzondere ervaring om via steeds kleinere wateren naar de waterscheiding tussen Rijn en Donau te fietsen. Ik schreef daar een heel verhaal over, getiteld ‘Haarvaten‘.

Nu vraag ik me af of naast de fysieke, er ook een culturele overgang is op die waterscheiding. Grote rivieren hebben zo’n grote invloed op een samenleving. Het moet haast wel. Ik ben een cultuurbarbaar met beperkte kennis van de geschiedenis, ik weet pas sinds de collegereeks van Timothy Snyder wat een Habsburger eigenlijk is.

En toch voelt het zo sterk dat de Donau een andere wereld met een andere geschiedenis is als de Rijn.
Ik probeer in mijn hoofd te prenten hoe de oude gebouwen en kerken er hier uitzien, wellicht valt me iets op wanneer ik de eerste wateren van het Donausysteem bereik.

Na een lange klim langs de Erf bereik in Bad Mergentheim, dat aan de Tauber ligt. Hier is een fijne, eenvoudige camping die heel prettig is voor fietsers. De eerste tweehonderd van deze reis is een feit.

De camping heeft een halfopen verblijfsruimte met een drankenautomaat. Ik ben zo verstandig er alleen alcoholvrij bier uit te halen. Hier zit ik terwijl de zon ondergaat. Deze avond voelt als zo’n avond als ik er talloze heb gehad in Scandinavië. Alleen zonder eenzaamheid, een prettige fysieke vermoeidheid en rust. Ik mis Scandinavië. Te lang geleden.

De rit naar Gunzenhausen stelt teleur. De route is gewijzigd waardoor ik niet langs steeds smallere beken door het bos omhoog ga, maar over een brede, non-descripte voorrangsweg de waterscheiding over fiets. Ik hoop maar dat deze wijziging alleen in de GPS-track zit, dat er geen fietspaden zijn opgeheven. Daarmee zou Europa iets bijzonders hebben verloren.

Langs de Altmühl probeer ik de teleurstelling te verwerken. Ik kijk goed om me heen, niet alleen naar de rivier en het landschap, maar ook of de stadjes er anders uit zien. Het lijkt er wel op, maar heel scherp is het nog niet.

Eind van de middag arriveer ik bij het stuwmeer vam Gunzenhausen. Ik voel me ontspannen en fit, maar heb ook echt zin in een rustdag. Die avond zoek ik een terras met een beetje schaduw en drink mijn eerste Weißwein aus der Region.

reizen

, , , ,