Zoals ik in een vorige post al meldde, het fietsen gaat niet lekker dit jaar. De blessure en de burnout die ik overwonnen dacht te hebben, staken toch de kop weer op. Het plan voor deze zomer werd daarom een bescheiden rondje Frankrijk in een rustig tempo. De vertrekdatum had ik op 9 of 10 augustus gezet.
Zaterdag voer ik mee op de boot van RozeLinks bij de Gay Pride, en toen sloeg het noodlot toe. Tijdens het zwaaien met de regenboogvlag schoot het in m’n been. Het voelde als een kleine zweepslag of een heel zware kramp, of iets anders ongelukkigs. Ineens leek zelfs een rustige fietsvakantie buiten bereik te komen.
Ik heb een paar dagen rust gehouden, en vandaag een klein rondje gefietst op de Chamsin. Het voelde prima, maar ook alsof ik geen gekke dingen moet uithalen. Ik denk dat ik met één of twee dagen vertraging op pad kan. Wellicht de eerste dagen heel rustig, 100 à 120 km per dag in een niet te hoog tempo.
Morgenochtend weet ik meer. Kijk op Twitter voor het laatste nieuws.