Het was dus toch zonnig geworden, zo aan het eind van de middag. Waar ik nu zit te kijken naar het vallen van de avond, is er alleen wat lichte bewolking boven de heuvels achter het fjord. Ze kleuren de hemel. Af en toe komt er een schip voorbij, maar te ver weg om er..
Het is droog als ik afscheid neem van het gezin waar ik te gast was. Droog, maar grauw en koud. Bij het wegfietsen van de camping draai ik me nog één keer om om te zwaaien, en dan zit ik op de weg die naar Haukelifjell voert. De E134. Klinkt als een grote weg, maar..
‘Ik heb nog de hele avond!’ zeg ik tegen mezelf. Een hele zaterdagavond waar ik mee mag doen wat ik wil. Waarom zou ik het er niet van nemen? Ik draai om en loop terug naar het centrum van Egersund. Stap het café binnen waar ik gisteravond ook was. Toen was ik vrij snel geclaimd..
‘It’s a spectacular road! The other one is a shit road! It adds nothing. You should ride the old road’. Wie denkt dat Noren stug en bedaard zijn, heeft ze nog nooit over de bergen horen praten. Maar deze man was wel erg gepassioneerd. En hij kende deze omgeving. Ik ben niet iemand die snel..
Reizen op de fiets is een aanslag op je geheugen. Niet dat je er vergeetachtig van wordt, het is meer een DDOS-aanval. Er zijn zo veel belevenissen en indrukken, je ziet, hoort en ruikt zo veel en voelt zo veel emoties, dat het geheugen het niet bij kan benen. Er zijn dagen waarop je meer..
Schaduw is kostbaar op deze rustdag in Wittenberg. Het is hier lang niet zo heet als in Italië, maar nog steeds domineert warmte deze reis. Het koele Noorden is nog ver weg, hoewel voor velen deze stad tot het hart van Noord-Europa behoort. Het is immers de stad van Luther, waar de reformatie begon, de..
Ik kijk uit op een berghelling. Zo eentje uit de folders. Half weiland, half bos, met houten huizen en boerderijen. Veel zie ik er inmiddels niet meer van, de schemering is flink op streek. Ik heb de bergen bereikt. Iets waar ik al naar verlangde sinds ik bij Deauville de kust verliet.
De eerste krijtrotsen die ik zag waren niet Normandisch, maar Brits. Bij het beklimmen van Cap Blanc-Nez zag ik ze liggen in de zon, aan de overkant van het kanaal. Zo helder was het. Natuurlijk, Cap Blanc-Nez is zelf ook een krijtrots, maar vanaf de weg zie je daar niks van. Als je er op..
Het is eigenlijk gekkenwerk. In deze tijd van het jaar langs de Belgische kust fietsen. Wanneer de straten, fietspaden en boulevards vol touristen zijn. Wanneer overal files staan. En met het warme weer is een groene omgeving ook te prefereren boven éen van steen, glas, beton en zand.
Een plan voor een nieuw fietsavontuur in de zomer van 2019. Een route die aansluit bij eerder tochten, die ik deels zelfs al gefietst heb, maar ook met heel nieuwe trajecten.