Ik zit in een parkje in de schaduw, voor het gemeentehuis. Het is mijn derde dag in Zweden. Een rustdag. Straks ga ik een bakkerij opzoeken voor lunch, maar dat stel ik nog even uit. Jonköping is een wat vreemde plek voor een rustdag, maar het kwam nu eenmaal zo uit. In Trelleborg kwam ik..
Het had dit jaar gemakkelijker moeten zijn. Vaccinaties, het DCC, sneltesten die gemeengoed waren geworden. Maar het virus muteerde tot iets gevaarlijkers en het kabinet gooide, tegen alle adviezen en elk verstand in, de remmen los. Nederland werd een corona-brandhaard en de buurlanden waren niet gek. In de laatste week stond alles weer op losse..
Wat ik vorig jaar niet aandurfde, ga ik nu toch proberen. Met de tweede prik achter de rug, een digitaal coronacertificaat op mijn telefoon en de geweldige sneltestinfrastructuur in Duitsland moet het lukken om veilig aan boord van de veerboot naar Zweden te komen. En ja, ik weet, de Delta-variant is overal, de besmettingen schieten..
Ze speelden een kaartspel, dronken bier en waren luidruchtig. Over de picknicktafel hadden ze een partytent gezet, waar ze barbecueden en luide muziek draaiden die niet typisch mijn smaak was. Rond de twintig, dronken en er moest geen enkel misverstand over hun mannelijkheid ontstaan. Een grote camping aan het strand. Mijn wereld zal het nooit..
Ik was nog niet van Francis af. De storm kwam ‘s nachts terug, vanuit een andere hoek, waardoor mijn tent vol geraakt werd. Er was een moment dat ik gekleed in niets dan een regenjas en schoenen naar buiten ging om een paar haringen steviger in de grond te duwen. Maar de tent hield het…
Ik ging slapen met het geluid van de wind, en werd wakker met dat van regen. Het weer was omgeslagen, de voorspellingen zagen er ongunstig uit. Ik pak een natte tent in en ga naar de overdekte plek om te ontbijten. Zoals zo vaak, is de werkelijkheid droger dan de voorspelling. Tijdens het eten wordt..
Ik zou er inmiddels aan gewend moeten zijn, fietsen in de uithoeken van Duitsland. Al sinds het Fichtelgebirge zit ik nooit ver van de grens, en eigenlijk altijd is dat voelbaar. En toch valt het elke keer weer op. Ook nu, op de rit van Anklam naar Greifswald, is zichtbaar dat dit een grensstreek is,..
Eén dag nog fiets ik langs de Oder. Inmiddels begin ik me af te vragen of deze rivier de Elbe niet naar de kroon steekt. Er zijn delen waar dat zeker het geval is, als de uiterwaarden wild en ongerept zijn. Hoewel de Elbe die ook heeft, breed, intens groen en vol bomen. Soms dan..
Reizen is verlangen. Verlangen naar onbekende gebieden, nieuwe landschappen, andere natuur, andere cultuur. Maar er is ook altijd een verlangen naar het bekende, het vertrouwde. Plekken waar je eerder bent geweest, misschien als kind. Het zoeken naar vertrouwde elementen in het landschap. Welke dingen in een vreemde stad hetzelfde is als thuis. En soms is..
Lichtenfels was een prima plek voor een rustdag. Maar wellicht had ik even naar de weersvoorspelling kunnen kijken. Het was die dag namelijk best wel ideaal fietsweer. Rustig, droog, prettige temperatuur. En weinig zon, wat voor mijn huid ook wel weer eens goed was. De dag daarop is het minder. Regen, regen, regen. Zo sterk..