Rust komt nooit vanzelf. In elk geval niet bij mij. Ik kan niet gewoon stoppen met dingen doen en dat ik dan rust heb. Ik moet het vinden in mijn hoofd en in mijn lijf. Tijdens mijn rustdag in Marielyst lukte het maar half. Er bleef een ongedurigheid in mijn benen, terwijl ik uitgeput was…
Ik denk dat het in Federow was. Een dorpje zoals er zoveel zijn in Vorpommern. Hier voelde ik dat het voor dit jaar klaar was met de D-routes. De kinderkopjes was ik zat, de kronkelroutes hoefden van mij niet meer zo. Ik wilde doorgaande wegen naar Rostock, naar de veerboot naar Denemarken. Er waren goede..
Tweeëneenhalve week ben ik onderweg. Het is heerlijk om op reis te zijn. Maar ik mis mijn oude conditie. Ik mis het diep gaan op een klim of een lang stuk over een dijk. Ik mis het ‘master of the universe’-gevoel na een dag keihard fietsen. Er is altijd die onzichtbare, ongrijpbare rem op mijn..
Ik sta op een lage platte rots die de rivier in steekt. Hij veroorzaakt een klein verval, de Dattenfelders noemen hun waterval, maar ikzelf zou het op stroomversnelling houden. In elk geval was het genoeg voor de watermolen die ooit welvaart naar dit punt langs de Sieg bracht. Of misschien was hier altijd al welvaart,..
Het was de droevigste zin die ik die hele eerste coronazomer opschreef. ‘Ooit was ik een tangodanser’. De gedachte kwam in mij op door de muziek van een straatmuzikant in Koblenz. Het waren die eerste dagen in die moeilijke tijd waar iedereen er maar het beste van probeerde te maken. Die tijd waarin drukte en..
Zo zwijgzaam als de Brabantse campingbeheerder was, zo uitbundig was deze Duitse. In de Moezel lag een grote partyboot waar luide jaren ’70 disco uit klonk. Hij zong mee terwijl hij de administratie van mijn kampeerplek deed. De muziek maakte mij ook vrolijk, ik had eigenlijk wel zin in een feestje. Niet dat ik mezelf..
Droog en warm weer. Ik wist niet dat ik er zo naar kon verlangen. Mensen die van Scandinavië houden, halen hun schouders op over kou en regen. Sowieso, overal waar het groen is, is regen. Zo werkt leven nu eenmaal op onze planeet. Maar mijn longen hebben er tegenwoordig een andere mening over. Vochtige lucht..
De kleuren zijn helder. Op meters afstand zie ik de nerven van de bladeren. In de hoogste boomtoppen zie ik dat niet meer, maar de individuele bladeren zijn haarscherp. Het valt me op dat er diepte is. Het is heel duidelijk te zien dat de takken van de diverse struiken zich achter elkaar bevinden. Ik..
Ik ben afwezig. Letterlijk, figuurlijk. Ik ben nauwelijks online, sla regelmatig tangoavondjes over. Tijdens gesprekken val ik soms stil of kom niet goed uit mijn woorden. Als ik überhaupt al een gesprek voer. Hele dagen breng ik soms door met in de tuin zitten en naar de kippen staren. In gezelschap laat ik het praten..
Het is dit jaar niet gelukt om een grote fietstocht tot een goed einde te brengen. Het lag niet aan mijn lichaam. Ik was zo sterk als in 2018 en 2019, de jaren die ik als mijn piek beschouwde. Mijn materiaal was ook prima, mijn fiets is wellicht oud, maar nog steeds betrouwbaar. Ook het..